Przejdź do zawartości

Romano Guardini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Romano Guardini
Sługa Boży
Ilustracja
Fotografia z 1920
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1885
Werona

Data i miejsce śmierci

1 października 1968
Monachium

Miejsce pochówku

Kościół św. Ludwika w Monachium

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1910

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RFN

Romano Guardini (ur. 17 lutego 1885 w Weronie, zm. 1 października 1968 w Monachium) – niemiecki ksiądz katolicki pochodzenia włoskiego, teolog, filozof religii i liturgista oraz Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Studiował od 1904 roku nauki przyrodnicze w Monachium, a później chemię, medycynę i ekonomię polityczną w Tybindze. Studia teologiczne odbył we Fryburgu Bryzgowijskim. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1910 w Moguncji. W 1915 obronił pracę doktorską, a w 1920 został docentem na wydziale teologicznym uniwersytetu w Bonn. Po habilitacji z dogmatyki katolickiej objął w 1923 roku na uniwersytecie w Berlinie katedrę filozofii religii i katolickiego światopoglądu. Działał w Katolickim Ruchu Młodzieżowym, wydawał dwumiesięcznik „Die Schildgenossen”.

W roku 1939 władze nazistowskie odebrały mu katedrę, a w 1943 zmusiły do opuszczenia Berlina. Po wojnie w 1945 roku powołany ponownie na uniwersytet w Tybindze, a w 1948 w Monachium.

Laureat pokojowej nagrody wydawnictw niemieckich. Brał udział w Soborze Watykańskim II jako ekspert od spraw liturgii. W 1965 otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.

Na olbrzymi dorobek naukowy Guardiniego składają się prace z zakresu liturgiki, filozofii religii, teologii, pedagogiki i ascetyki.

16 grudnia 2017 w Monachium rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny[1].

W 2021 roku Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki wydał jego książkę pt. Listy znad jeziora Como [org. Die Technik und der Mensch. Briefe vom Comer See] w przekładzie Kamila Markiewicza, opatrzoną wstępem Bolesława Stelmacha. Książkę tworzy zbiór listów autora z połowy lat 20. XX wieku, w których analizuje swoje wyobrażenia na temat wyzwań ludzkości w kulturze coraz bardziej zdominowanej przez maszyny. Wiele uwagi poświęca nowoczesnemu sposobowi budowania i stylowi życia, które zagrażają – jego zdaniem – współistnieniu człowieka z naturą.[2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Katolicka Agencja Informacyjna KAI, Rusza proces beatyfikacyjny Guardiniego | eKAI.pl [online], eKAI, 12 grudnia 2017 [dostęp 2020-04-06].
  2. Nowość: Listy znad jeziora Como | Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki [online], niaiu.pl [dostęp 2022-09-06].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Misiurek, Romano Guardini, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 6, Lublin 1993.
  • Guardini Romano, Znaki święte, przełożył z niemieckiego Józef Birkenmajer, wprowadzenie napisał ks. Józef Majka, Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej, Wrocław 1994.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]