Przejdź do zawartości

Zatoka Kotorska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zatoka Kotorska
Бока Которска
Ilustracja
Widok na zatokę z murów miejskich Kotoru
Państwo

 Czarnogóra

Lokalizacja

Morze Adriatyckie

Powierzchnia

87 km²

Wymiary

28,13 × 7 km

Głębokość
• średnia
• maksymalna


27,3 m
60 m

Miejscowości nadbrzeżne

Herceg Novi, Kotor, Perast, Risan, Tivat

Wyspy

Prevlaka, Sveti Marko, Mamula, Gospa od Škrpjela, Sveti Đorđe, Milosrda, Ostrvo Cvijeća, Mala Gospa

Położenie na mapie Czarnogóry
Mapa konturowa Czarnogóry, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zatoka Kotorska”
Ziemia42°26′N 18°38′E/42,433333 18,633333
Zatoka Kotorska

Zatoka Kotorska[1] (czarn. / serb. Бока Которска; serb. / chorw. Boka Kotorska) – zatoka w południowej części Morza Adriatyckiego w Czarnogórze.

Używana przez lokalną ludność nazwa „boka” pochodzi z włoskiego słowa bocca oznaczającego usta, bowiem z lotu ptaka kształt zatoki ma je przypominać[2].

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Zatoka Kotorska ma językowaty kształt, głęboko wcina się w ląd. Składają się na nią 4 mniejsze zatoki. Od strony morza, jako pierwszy, położony jest Zalew Hercegnowski, który poprzez Cieśninę Kumborską łączy się z kolejnym Zalewem Tiwatskim, ten zaś poprzez Cieśninę Verige łączy się z pozostałymi dwoma: Risańskim i Kotorskim. Trzy wewnętrzne zalewy mają charakterystyczny, trójkątny kształt.

W zatoce znajduje się 9 wysp: Miholjska Prevlaka, Mamula, Ostrvo Vavedenje u samego wlotu do zatoki, Sveti Marko, Zanovjetni Školjic, Ostrvo Cvijeća i Mala Gospa w Zalewie Tiwatskim oraz Gospa od Škrpjela i Sveti Đorđe w Zalewie Risańskim[3].

Zatokę Kotorską otacza kilka pasm Gór Dynarskich: od północnego zachodu są to góry Orjenu, od północnego wschodu Ledenice, zaś od strony południowo-wschodniej pasmo Lovćen. Pomiędzy zalewami znajduje się niewielki masyw Vrmac, który wraz z półwyspami Luštica i Prevlaka tworzą charakterystyczną linię brzegową. Zatoka, ze względu na otaczające ją strome zbocza gór, często nazywana jest „śródziemnomorskim fiordem”. W rzeczywistości nie powstała ona wskutek działalności lodowca i nie ma charakteru fiordu (zalanej doliny polodowcowej), ale riasu (zalanej doliny rzecznej).

Północno-zachodnie wybrzeże zatoki na niewielkim odcinku należy do Chorwacji.

Miasta i turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Nad zatoką leżą m.in. średniowieczne miasta Kotor i Perast oraz pamiętające czasy antyczne Risan. Miejscowości te wraz z całym krajobrazem Zatoki Kotorskiej przypominającym fiordy północy, zostały w 1979 r. wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Nad zatoką położone są ponadto kurorty Tivat i największy Herceg Novi. Dzięki swemu ukształtowaniu geograficznemu i położonym na wybrzeżu miastom oraz licznym zabytkom, zatoka jest najważniejszym regionem turystycznym Czarnogóry. Szczególnie dużo turystów odwiedza dobrze zachowane stare miasto w Kotorze (w tym katedrę św. Tryfona) i potężne mury kotorskiej twierdzy.

Komunikacja

[edytuj | edytuj kod]

Pomiędzy miejscowościami Kamenari (na zachodzie) a Lepetani (na wschodzie), w cieśninie Verige, funkcjonuje przeprawa promowa, będąca częścią drogi krajowej M2. Stale kursujące promy umożliwiają przeprawę zarówno samochodów (odpłatnie), jak i ludzi (bezpłatnie).

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Komisja standaryzacji nazw geograficznych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. GUGiK, 2013. s. 113,115. [dostęp 2014-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (pol.).
  2. Czarnogórskie wybrzeże Adriatyku. W: Agnieszka Szymańska: Czarnogóra – przewodnik. Wyd. 3. Pruszków: Rewasz, 2009, s. 102. ISBN 978-83-8918889-2.
  3. Perast – Risan. www.panacomp.net. [dostęp 2014-01-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]