Przejdź do zawartości

James Brown

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
James Brown
Ilustracja
Brown (Hamburg, 1973)
Imię i nazwisko

James Joseph Brown, Jr.

Pseudonim

Godfather of Soul

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1933
Barnwell

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 2006
Atlanta

Instrumenty

gitara, harmonijka ustna, instrumenty perkusyjne, instrumenty klawiszowe

Gatunki

R&B, funk, soul

Zawód

piosenkarz, kompozytor

Aktywność

1956–2006

Wydawnictwo

Federal, King

Powiązania

The Famous Flames, The J.B.’s

Strona internetowa

James Joseph Brown (ur. 3 maja 1933 w Barnwell, zm. 25 grudnia 2006 w Atlancie[1]) – amerykański piosenkarz, kompozytor, instrumentalista, osobowość sceniczna.

James Brown uznawany jest za prekursora gatunków rhythm and blues, soul i funk. Muzyka Browna wywodzi się z fuzji bluesa i gospel z instrumentalnym, tanecznym jazzem oraz sporymi wpływami muzyki latynoskiej. Muzyka ta, oparta na bogatym instrumentarium obejmującym rozbudowaną sekcję instrumentów perkusyjnych i dętych, cechuje się wielką żywiołowością. Brown jako wokalista charakteryzuje się mocnym, ekspresyjnym głosem. Jego technika wokalna, pełna zaśpiewów i ozdobników, czyni go jednym z najłatwiej rozpoznawalnych wokalistów soulowych. Dotyczy to również jego emocjonującego i ekstatycznego scenicznego emploi, będącego szczerą projekcją charyzmy artysty. James Brown był artystą bardzo płodnym. W ciągu długiej kariery, rozciągającej się od końca lat pięćdziesiątych do wczesnych osiemdziesiątych XX wieku, wydawał średnio po cztery albumy rocznie, a w rekordowym 1968 roku aż dziewięć. Wylansował wiele utworów, które są dziś standardami muzyki rozrywkowej, takich jak „It’s a Man’s Man’s Man’s World”, „I Got You (I Feel Good)” czy „Get Up (I Feel Like Being a) Sex Machine”. Kariera została przerwana finansowymi i prawnymi kłopotami artysty, które doprowadziły do kontrowersyjnego procesu kryminalnego (nadużycia podatkowe) i uwięzienia. W końcu lat dziewięćdziesiątych Brown powrócił do studia nagraniowego i na scenę, choć nie udało mu się już odzyskać dawnej popularności.

W 1986 roku Brown został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[2].

W 1980 roku wziął udział w filmie muzycznym Blues Brothers, gdzie zagrał rolę wielebnego Cleophusa Jamesa[3]. Pojawił się również w filmie Blues Brothers 2000 z 1998 roku, gdzie zagrał rolę dyrygenta chóru gospel.

James Brown zmarł w wieku 73 lat w wyniku komplikacji związanych z zapaleniem płuc. Ciało muzyka zostało złożone w złotej trumnie i na czas budowy publicznego mauzoleum, umieszczone w prywatnej rodzinnej krypcie w Karolinie Południowej.

Jego twórczość oraz występy miały wpływ na kształtowanie się kultury oraz muzyki hip-hopowej[4].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Brown podczas NBA All-Star Game (2001)
  • 1959: Try Me!
  • 1959: Please Please Please
  • 1960: Think
  • 1961: James Browns Presents His Band
  • 1961: The Amazing James Brown
  • 1961: Night Train
  • 1962: Shout & Shimmy
  • 1962: Tours the U.S.A.
  • 1962: Jump Around
  • 1963: Live at the Apollo
  • 1963: Prisoner of Love
  • 1964: Pure Dynamite! Live at the Royal
  • 1964: Showtime
  • 1964: Out of Sight
  • 1964: Grits & Soul
  • 1965: Papa’s Got a Brand New Bag
  • 1965: James Brown Plays James Brown
  • 1965: Papa’s Got a Brand New Bag
  • 1966: I Got You (I Feel Good)
  • 1966: James Brown Plays New Breed
  • 1966: It’s a Man’s Man’s Man’s World
  • 1966: Handful of Soul
  • 1966: Mighty Instrumentals
  • 1966: James Brown Sings Christmas Songs
  • 1967: Sings Raw Soul
  • 1967: Live at the Garden
  • 1967: James Brown Plays the Real Thing
  • 1967: Cold Sweat
  • 1968: I Can’t Stand Myself When You Touch Me
  • 1968: I Got the Feelin’
  • 1968: James Brown Plays Nothing But Soul
  • 1968: Live at the Apollo
  • 1968: James Brown Sings out of Sight
  • 1968: James Brown Presents His Show of Tomorrow
  • 1968: Soul Party
  • 1968: A Soulful Christmas
  • 1968: A Thinking About Little Willie
  • 1969: Say It Loud, I’m Black and I’m Proud
  • 1969: Gettin’ Down to It
  • 1969: It’s a Mother
  • 1969: The Popcorn
  • 1969: Plays Rhythm & Blues
  • 1969: Excitement
  • 1970: Ain’t It Funky
  • 1970: Soul on Top
  • 1970: It’s a New Day – So Let a Man Come In
  • 1970: Sex Machine (na żywo)
  • 1970: Hey America
  • 1971: She Is Funky Down Here
  • 1971: Hot Pants
  • 1971: Revolution of the Mind (na żywo)
  • 1971: Super Bad (na żywo)
  • 1971: Soul Brother No. 1
  • 1972: There It Is
  • 1972: Get on the Good Foot
  • 1973: Black Caesar
  • 1973: Slaughter’s Big Rip-Off
  • 1973: The Payback
  • 1974: Hell
  • 1974: Reality
  • 1975: Sex Machine Today
  • 1975: Everybody’s Doin’ the Hustle
  • 1976: Get up Offa That Thing
  • 1976: Bodyheat
  • 1976: Hot
  • 1977: Mutha’s Nature
  • 1977: Strangers
  • 1978: Jam/1980’s
  • 1978: Take a Look at Those Cakes
  • 1979: The Original Disco Man
  • 1979: Mister Dynamite
  • 1980: People
  • 1980: Hot on the One (na żywo)
  • 1980: Soul Syndrome
  • 1981: Nonstop!
  • 1981: The Third Coming
  • 1981: Live in New York
  • 1981: Special
  • 1982: Mean on the Scene (na żywo)
  • 1983: Bring It On!
  • 1985: Live in Concert
  • 1986: Gravity
  • 1988: I’m Real
  • 1991: Love Over-Due
  • 1992: Universal James
  • 1995: Live at the Apollo
  • 1998: I’m Back
  • 1999: The Merry Christmas Album
  • 2001: Get up Offa That Thing (na żywo)
  • 2002: Super Bad – Live
  • 2002: Startime Live
  • 2002: In Concert (na żywo)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Richie Unterberger: James Brown Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-07-02]. (ang.).
  2. James Brown: inducted in 1986. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  3. The Blues Brothers (1980) - John Landis [online] [dostęp 2024-05-11] (ang.).
  4. How James Brown Influenced Hip-Hop. liveabout.com, 2019-03-08. [dostęp 2021-08-18]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]