Przejdź do zawartości

USS Growler (SSG-577)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Growler (SSG-577)
Ilustracja
USS Growler
Klasa

okręt podwodny

Typ

Grayback

Historia
Stocznia

Portsmouth Naval Shipyard

Położenie stępki

15 lutego 1955

Wodowanie

15 kwietnia 1958

 US Navy
Wejście do służby

30 sierpnia 1958

Wycofanie ze służby

25 maja 1964

Los okrętu

okręt-muzeum

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


2671 długich ton
3652 długich ton

Długość

całk. 96,9 m

Szerokość

całk. 8,2 m

Napęd
3 silniki wysokoprężne (6000 KM)
2 silniki elektryczne (4700 KM)
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


20 w
12 w

Uzbrojenie
pociski manewrujące:
4 x Regulus I i 2 x Regulus II
22 torpedy
Wyrzutnie torpedowe

pocisków manewrujących
6 wyrzutni torpedowych 533 mm na dziobie i 2 na rufie

Załoga

9 oficerów,
78 podoficerów i marynarzy

USS Growler (SSG-577)amerykański okręt podwodny typu Grayback, zmodyfikowanego typu Tang. Czwarty okręt marynarki amerykańskiej noszący nazwę pochodzącą od bassa wielkogębowego. Był wczesnej generacji okrętem podwodnym wyposażonym w pociski manewrujące.

Budowa i szkolenie

[edytuj | edytuj kod]

Stępkę okrętu położono 15 lutego 1955 w stoczni Portsmouth Naval Shipyard w Kittery (Maine). "Growler" był drugim amerykańskim okrętem, przy budowie którego zastosowano bardzo wytrzymałą stal HY-80, z której wykonano hangar dla przenoszonych przez jednostkę pocisków manewrujących. Został zwodowany 5 kwietnia 1958, matką chrzestną była wdowa po Thomasie Oakleyu, który dowodził trzecim "Growlerem" w jego dziewiątym, dziesiątym i tragicznie zakończonym jedenastym patrolu wojennym. Okręt został przyjęty do służby w Portsmouth 30 sierpnia 1958, pierwszym dowódcą został Lieutenant Commander Charles Priest, Jr.

Po przeprowadzeniu szkoleń w pobliżu Wschodniego Wybrzeża USA "Growler" popłynął w zapoznawczy rejs na południe. Do Roosevelt Roads Naval Station w Portoryko zawinął 19 lutego 1959. Po krótkim rejsie powrotnym do Portsmouth okręt wrócił na Morze Karaibskie w marcu by szkolić się w wystrzeliwaniu kierowanych pocisków rakietowych typu Regulus I i II. Do Portsmouth wrócił 19 kwietnia, po drodze odwiedzając Fort Lauderdale na Florydzie i New London w stanie Connecticut.

Służba operacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Okręt podwodny udał się następnie na Pacyfik, zawijając do Norfolk, Key West (Floryda) i przez Kanał Panamski dotarł 7 września do Pearl Harbor. Tam rozpoczął służbę jako okręt flagowy Submarine Division 12. Na Hawajach okręt uczestniczył w różnych ćwiczeniach bojowych i torpedowych, a także szkoleniach rakietowych przed pierwszym rejsem w ramach Regulus Deterrent Mission. W czasie rejsu, który trwał od 12 marca do 17 maja 1960 "Growler" opuścił Hawaje z pełnym zapasem rakiet typu woda-powierzchnia typu Regulus uzbrojonych w głowice nuklearne. W czasie rejsu jego pozycja była okryta ścisłą tajemnicą. Patrole mogły trwać dwa miesiące i więcej, wymagały także pozostawania w zanurzeniu przez wiele godzin, a nawet dni. Było to ciężkie do osiągnięcia dla załogi okrętu o napędzie dieslowsko-elektrycznym.

Od maja 1960 do grudnia 1963 "Growler" odbył dziewięć patroli w ramach misji odstraszania, z których jedna, czwarta, zakończyła się w Jokosuce w Japonii 24 kwietnia 1962, gdy US Navy zaprezentowała jedną ze swoich najnowszych broni.

W Basenie Atlantic, Brooklyn, 2008

Wycofanie ze służby i dalsze losy

[edytuj | edytuj kod]

Po powrocie do Mare Island w Kalifornii "Growler" został wycofany ze służby 25 maja 1964 i umieszczony w rezerwie. Został przeniesiony do naftalinowej floty w Puget Sound Naval Shipyard w Bremerton. Został skreślony z rejestru floty 1 sierpnia 1980 i miał zostać użyty jako okręt-cel dla torped. Jednak 8 sierpnia 1988 Kongres przydzielił jednostkę Zacharemu Fischerowi, szefowi Intrepid Sea-Air-Space Museum.

Z powodu renowacji całego kompleksu Intrepid Sea, Air & Space Museum, w tym także lotniskowca USS "Intrepid" i Pirsu 86 "Growler" został odholowany do Brooklynu na naprawy. Otwory znalezione w przerdzewiałym kadłubie skomplikowały naprawy i zwiększyły koszty napraw do ponad 1,5 miliona dolarów. Okręt wrócił do Pirsu 86 pod koniec lutego 2009. Został ponownie otwarty do zwiedzania 21 maja 2009, w czasie obchodów święta "Fleet Week 2009".

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.

  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]