Przejdź do zawartości

Simone Moro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Simone Moro
Ilustracja
Simone Moro (2011)
Data i miejsce urodzenia

27 października 1967
Bergamo, Włochy

Odznaczenia
UNESCO Pierre de Cubertin Fair Play (2003)
Strona internetowa

Simone Moro (ur. 27 października 1967 w Bergamo) – włoski wspinacz, alpinista, himalaista. Jest drugim po Jerzym Kukuczce wspinaczem, który zdobył zimą cztery ośmiotysięcznikiSziszapangmę, Makalu, Gaszerbrum II i Nanga Parbat oraz pierwszym i jedynym, który ma cztery pierwsze zimowe wejścia na ośmiotysięczniki. W sumie zdobył osiem z czternastu najwyższych szczytów świata; na Mount Evereście był cztery razy. Do jego partnerów wspinaczkowych należeli m.in. nieżyjący już Piotr Morawski, Anatolij Bukriejew i żyjący Denis Urubko.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia bibliotekarz, był trenerem pływania, przewodnikiem górskim oraz oficerem wojska włoskiego. W latach 1992–1996 pracował jako trener dla Narodowej Włoskiej Kadry Wspinaczki Sportowej (F.A.S.I.).

Wspólnie z innym Włochem, Silvio Mondinellim, został negatywnym bohaterem skandalu związanego ze zdobywaniem Korony Himalajów. Okazało się bowiem, że ich wejście na Lhotse w 1994 roku to kłamstwo. Wchodzący w tym samym czasie Ryszard Pawłowski oświadczył, że zawrócili z grani około 150 metrów poniżej wierzchołka. Moro ponownie zaatakował Lhotse w 1997, tym razem wchodząc już na szczyt. W grudniu 1997 próbował zimowego wejścia południową ścianą na Annapurnę. Podczas tej próby jego towarzysze Anatolij Bukriejew i Dimitrij Sobolew zginęli pod lawiną.

W 2001 roku podczas próby zdobycia Lhotse na wysokości 8000 metrów przerwał wspinaczkę, aby odszukać i ratować brytyjskiego alpinistę Toma Mooresa. Za ten wyczyn Moro został nagrodzony przez UNESCO nagrodą Fair Play.

W 2014 nową partnerką wspinaczkową Moro została jego młodsza rodaczka – Tamara Lunger. W lutym 2015 usiłowali zdobyć zimą Manaslu, jednak niekorzystna pogoda pokrzyżowała ich plany[1]. Udało jednak im się wspiąć nową trasą na Imja Tse (Island Peak) oraz dokonać pierwszego w historii wejścia na centralny szczyt Kang Lemo (6100 m)[2].

Na przełomie 2015 i 2016 roku kilka zespołów starało się zdobyć przedostatni z niezdobytych do tej pory ośmiotysięczników – Nanga Parbat. Moro ponownie był w zespole z Lunger. Oprócz nich do zdobycia szczytu sposobił się także międzynarodowy zespół: Alex Txikon, Daniele Nardi oraz Muhammad Ali, a także: Adam Bielecki i Jacek Czech, Marek Klonowski z zespołem[3] oraz Tomasz Mackiewicz i Élisabeth Revol[4]. Po tym, gdy w lutym doszło do kłótni pomiędzy Txikonem a Nardim i ten drugi opuścił wyprawę[5][6], doszło do połączenia sił zespołów włoskiego (Moro-Lunger) z Txikonem i Alim. Czteroosobowy zespół, wyruszył z bazy 22 lutego, atak szczytowy (z obozu IV) zaczął się rankiem 26 lutego[7][8]. Lunger zatrzymała się kilkadziesiąt metrów przed wierzchołkiem[9], natomiast pozostała trójka wspinaczy: Moro, Bask Alex Txikon oraz Pakistańczyk Muhammad Ali o godzinie 15:27 lokalnego czasu, dokonali pierwszego zimowego wejścia na Nanga Parbat[10][11]. Ostatnie kilkaset metrów Txikon wspinał się razem z Moro[12]. 28 lutego himalaiści powrócili do bazy. Po ich wyczynie jedynym niezdobytym zimą ośmiotysięcznikiem pozostało K2[13].

Osiągnięcia wspinaczkowe

[edytuj | edytuj kod]

Ośmiotysięczniki

[edytuj | edytuj kod]

Inne osiągnięcia wspinaczkowe

[edytuj | edytuj kod]

Jego rekord jako jedynego człowieka na świecie, który dokonał czterech pierwszych zimowych wejść na ośmiotysięczniki.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 2011 – Kometa nad Annapurną[15],
  • 2015 – Zew lodu. Ośmiotysięczniki zimą: moje prawie niemożliwe marzenie[16],
  • 2017 – Misja Helikopter[17],
  • 2022 – Widziałem otchłań[18].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lunger and Moro: Goodbye Manaslu!. [dostęp 2016-03-17]. (ang.).
  2. Biografia. tamaralunger.com. [dostęp 2016-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-02)]. (ang.).
  3. Bielecki i Czech zrezygnowali ze zdobycia Nanga Parbat. wpolityce.pl. [dostęp 2016-03-15].
  4. Tomek Mackiewicz i Elisabeth Revol są na 7200 m. wspinanie.pl. [dostęp 2017-04-10].
  5. Daniele Nardi zakończył wyprawę.. portalgorski.pl. [dostęp 2016-03-15].
  6. We ’ve had it!. blogs.dw.com. [dostęp 2016-03-15].
  7. Tak wyglądało zdobywanie Nanga Parbat. zwycięzcy pokazali zdjęcia. tvp.info. [dostęp 2016-03-02].
  8. Alex Txikon hace historia con la primera ascensión invernal al Nanga Parbat. cadenaser.com. [dostęp 2016-03-01]. (hiszp.).
  9. Pierwsze pozdrowienia spod Nanga Parbat :). wspinanie.pl. [dostęp 2016-03-15].
  10. a b Dominik Szczepański: Nanga Parbat zdobyta w zimie po raz pierwszy!. sport.pl, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26].
  11. Stanęli na szczycie! Nanga Parbat zdobyta w zimie po raz pierwszy. national-geographic.pl. [dostęp 2016-02-29].
  12. James Lucas: International Team Makes First Winter Ascent of Nanga Parbat. climbing.com, 1 marca 2016. [dostęp 2016-03-15].
  13. Zdobywcy Nanga Parbat donieśli sukces do bazy. Teraz zmierzą się z tezą, że nie weszli na szczyt. polskieradio.pl. [dostęp 2016-03-15].
  14. Gaszerbrum II zdobyty! Pierwsze zimowe wejście!. wspinanie.pl. [dostęp 2011-02-03].
  15. Kometa nad Annapurną. [online], Księgarnia Podróżnika [dostęp 2022-03-11] (pol.).
  16. Zew lodu. Ośmiotysięczniki zimą: moje prawie niemożliwe marzenie (Simone Moro) [online], ksiegarnia.wspinanie.pl [dostęp 2022-03-11] (pol.).
  17. KSIĄŻKA MISJA HELIKOPTER [online], www.skalnik.pl [dostęp 2022-03-11] (pol.).
  18. Książka - Widziałem otchłań [online], literia.pl [dostęp 2022-03-11].