Przejdź do zawartości

Orbita hiperboliczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trajektorie hiperboliczne obiektów mijających ciało centralne z tą samą prędkością, ale w różnej odległości

Orbita hiperboliczna – trajektoria obiektu poruszającego się w polu grawitacyjnym masywnego ciała, z prędkością większą od lokalnej prędkości ucieczki.

Jest to orbita otwarta, ciało poruszające się po niej zbliża się do centrum przyciągania jednokrotnie, aby po największym zbliżeniu na zawsze opuścić jego otoczenie. Mimośród takiej orbity (oznaczany symbolem ) jest większy od jedności, torem ruchu obiektu jest hiperbola. Całkowita energia mechaniczna obiektu poruszającego się po orbicie hiperbolicznej jest dodatnia, co oznacza że w dowolnie dużej odległości od centrum przyciągania będzie on miał niezerową energię kinetyczną i prędkość (nazywaną „hiperboliczną nadwyżką prędkości”, ang. hyperbolic excess velocity, i oznaczaną symbolem ).

Obserwacje

[edytuj | edytuj kod]

Komety nieokresowe poruszają się po orbitach o dużym mimośrodzie, często bliskim 1. Obiekty, których trajektoria jest istotnie hiperboliczna, opuszczają obszar dominacji grawitacyjnej ciała centralnego. Obiekt może zostać wyrzucony na taką trajektorię przez perturbacje ze strony innych masywnych ciał (w szczególności planet), ale jeśli orbita była hiperboliczna także przed zbliżeniem do obszaru planet, świadczy to o pochodzeniu obiektu spoza danego układu planetarnego. W 2017 roku zaobserwowano w Układzie Słonecznym pierwsze takie ciało, przelatującą przezeń planetoidę pozasłoneczną (lub kometę[1]) 1I/ʻOumuamua[2] ( )[3], drugim był odkryty w 2019 r. obiekt gb00234, po kilkunastu dniach obserwacji zidentyfikowany jako kometa i wstępnie oznaczony symbolem C/2019 Q4 (Borisov)[4], potem przemianowana na 2I/Borisov ( )[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Teleskop VLT z ESO obserwuje przyspieszenie 'Oumuamua. Nowe wyniki wskazują, że międzygwiezdny podróżnik 'Oumuamua jest kometą. ESO Polska, 2018-06-27. [dostęp 2018-07-15]. (pol.).
  2. Mikołaj Sabat: A/2017 U1 – pierwszy znany przybysz spoza Układu Słonecznego. Co o nim wiemy?. Urania – Postępy Astronomii, 2017-10-27. [dostęp 2017-10-31]. (pol.).
  3. Pseudo-MPEC for A/2017 U1 (FAQ File). Bill Gray of Project Pluto, 2017-10-26. [dostęp 2017-10-26]. (ang.). (Orbital elements).
  4. Dennis Overbye, The Maybe Comet From Another Star - Now zinging through Cancer: a glob of light from interstellar space? [online], The New York Times, 12 września 2019 [dostęp 2019-09-13] (ang.).
  5. Piotr Guzik i in: Interstellar Comet gb00234. Astronomer’s Telegram, 2019-09-11. [dostęp 2019-09-17]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ludwig Oster: Astronomia współczesna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978.