Przejdź do zawartości

Mroczne cienie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mroczne cienie
Dark Shadows
Gatunek

horror komediowy

Rok produkcji

2012

Data premiery

11 maja 2012
18 maja 2012 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

113 minut[1]

Reżyseria

Tim Burton

Scenariusz

Seth Grahame-Smith

Główne role

Johnny Depp,
Michelle Pfeiffer,
Helena Bonham Carter,
Eva Green,
Jackie Earle Haley,
Jonny Lee Miller,
Chloë Grace Moretz,
Bella Heathcote

Muzyka

Danny Elfman

Zdjęcia

Bruno Delbonnel

Montaż

Chris Lebenzon

Produkcja

Richard D. Zanuck,
Graham King,
Johnny Depp,
Christi Dembrowski,
David Kennedy

Wytwórnia

Dan Curtis Productions,
Village Roadshow Pictures,
Infinitum Nihil,
GK Films,
The Zanuck Company

Dystrybucja

Warner Bros. Pictures,
Roadshow Entertainment

Budżet

150 mln USD[1]

Przychody brutto

245,5 mln USD[1]

Strona internetowa

Mroczne cienie (ang. Dark Shadows) – amerykański horror fantastyczno-komediowy z 2012 roku, w reżyserii Tima Burtona. Film oparty jest na gotyckiej operze mydlanej z lat 1966–1971, o tym samym tytule, autorstwa Dana Curtisa.

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Jest rok 1760, młody Barnabas Collins wraz z rodzicami udaje się w podróż z Liverpoolu do Nowej Anglii, do stanu Maine. Tam dorabiając się na przemyśle rybołówczym, rodzina zakłada miasto: Collinsport oraz buduje luksusową posiadłość: Collinwood. Gdy Barnabas jest już dorosły, wchodzi w romans z jedną ze swoich służących Angelique, nie żywiąc do niej żadnych głębszych uczuć. Wkrótce zakochuje się w młodej i pięknej Josette, tym samym odrzucając zaloty poprzedniej dziewczyny. Ta w ramach zemsty morduje jego rodziców oraz rzuca na arystokratę klątwę, a następnie zmusza jego narzeczoną za pomocą magii do rzucenia się z Wdowiego Wzgórza na ostre skały. Barnabas próbuje ocalić ukochaną, lecz przybywa na miejsce za późno. Zrozpaczony próbuje skoczyć za nią, licząc na śmierć, lecz nie wie, że Angelique, która jest wiedźmą, przemieniła go w wampira. Ze zgrozą zauważa, że nie udało mu się umrzeć oraz że całe miasto ma go obecnie za potwora. Wściekły tłum pod wpływem odrzuconej kobiety, grzebie mężczyznę żywcem w trumnie, związanego łańcuchami.

Barnabasa odnajdują przypadkowo robotnicy, natrafiając na trumnę zakopaną głęboko pod ziemią w 1972 roku. Arystokrata morduje każdą osobę znajdującą się w pobliżu, zaspokajając swoje pragnienie po raz pierwszy od 212 lat.

Jest skonfundowany nowinkami technologicznymi, zadziwiają go nawet betonowe drogi. Postanawia wrócić do swojej posiadłości, gdzie odkrywa, że majątek który gromadził przez lata przepadł, a dom popada w ruinę. Z radością dowiaduje się, że ród Collinsów nadal zamieszkuje Collinwood, spotykając w salonie dwójkę dzieci oraz poznając służącego Williego, którego hipnotyzuje wampirzymi mocami, czyniąc go swym wiernym sługą. Postanawia pomóc swojemu rodowi odzyskać niegdysiejsze dobre imię. Zawiera umowę z obecną głową rodziny, Elizabeth i z której wynika, że wampir pozostanie w posiadłości jako daleki krewny z Wielkiej Brytanii, nie mówiąc nikomu o swojej mrocznej naturze oraz pomoże rodzinie wskrzesić podupadającą już firmę rybołówczą. Pokazuje również kobiecie tajny korytarz ukryty w gabinecie, w którym schowane są dawne skarby rodzinne, mówiąc, że zna ten dom tak dobrze jak swoje własne ciało i udowadniając w ten sposób prawdziwość swojej historii. Posiadłość zamieszkuje również Victoria Winters, młoda guwernantka wynajęta do opieki nad Davidem, bratankiem Elizabeth. Matka chłopca umarła wiele lat temu, a jego ojciec Roger nie poświęca mu zbyt wiele czasu. David utrzymuje, że nadal widuje swoją matkę po śmierci, lecz nikt poza Victorią mu w to nie wierzy.

Przy śniadaniu Barnabas poznaje resztę domowników, w tym nastoletnią córkę Elizabeth: Carolyn, brata Elizabeth: Rogera oraz doktor Jullię Hoffman, będącą pomocą psychiatryczną dla Davida. Gdy do jadalni wchodzi Victoria, okazuje się, że młoda guwernantka wygląda identycznie jak jego zmarła ukochana. Arystokrata widzi w niej szansę na przywrócenie dawno utraconego szczęścia. Przy posiłku wychodzą na jaw również rozmaite dziwactwa mężczyzny, który zachowuje się jak przystało na czasy w których został wychowany, wypowiada w dziwny sposób i czuje się skonfundowany przez tak wielki postęp technologiczny.

Wkrótce doktor Hoffman hipnotyzuje Barnabasa, myśląc że mężczyzna jest chory psychicznie, a ten pod wpływem hipnozy wyjawia jej swój mroczny sekret. Kobieta jest początkowo wściekła, że taka osoba mieszka z nią i dziećmi pod jednym dachem, lecz wkrótce dostrzega w wampirze potencjał i postanawia regularnie go badać, jako wybryk natury.

Arystokrata zaczyna również wcielać w życie plan odbudowy rodzinnego interesu, wykorzystując przy tym ukryte w podziemiach domu bogactwa oraz siłę perswazji (a przy tym wampirze moce kontroli umysłu).

Okazuje się, że Angelique, pod różnymi postaciami, przez te wszystkie lata budowała swoją pozycję w Collinsport wykorzystując upadek firmy rodzinnej Barnabasa i jest obecnie grubą rybą w mieście. Jej Anielska Zatoka jest największym konkurentem na rynku dla Collinsów, niemal niemożliwym do pokonania. Do tego wiedźma wciąż kocha Barnabasa i liczy na jego względy. Mężczyzna poddaje się jej zalotom, aby chronić Victorię i uprawia z nią przygodny seks w jej gabinecie, lecz tuż po nim, po raz kolejny odrzuca Angie.

W międzyczasie, wampir próbuje zdobyć uczucia Victorii i idzie po poradę miłosną do Carolyn. Ta jednak niewiele mu pomaga, następnie widzimy Barnabasa siedzącego wieczorem w kręgu lokalnych hippisów i proszącego ich o pomoc w rozwiązaniu swoich miłosnych rozterek. Gdy otrzymuje od nich odpowiedź na nurtujące go pytanie, przepraszając zabija wszystkich żywiąc się ich krwią.

Collinsowie organizują przyjęcie, aby zaprezentować wszystkim swoją pozycję społeczną i zjednać sobie miasto. Gwiazdą wieczoru ma być Alice Cooper, Collinsowie zakupują z okazji happeningu kulę dyskotekową i mnóstwo światełek, zjeżdża się wiele osób. Barnabas spotyka Victorię stojącą samotnie na balkonie. Para wyznaje sobie uczucia, a dziewczyna opowiada wampirowi historię swojego życia. Okazuje się, że kobieta naprawdę nazywa się Maggie Evans i uciekła z zakładu psychiatrycznego, w którym umieścili ją jej rodzice adopcyjni, ponieważ widuje ona stale ducha Josette. Wyjaśnia również, że przybyła do Collinwood przez Josette, która wskazała jej ogłoszenie o tej pracy w gazecie. Całującą się parę dostrzega Angelique, która przychodzi nieproszona i wpada w furię.

Po balu, Barnabas wchodząc do gabinetu doktor Hoffman, dowiaduje się, że ta zamiast jedynie badać jego krew i starać się zamienić go w człowieka, przetacza ją sobie licząc na wieczną młodość. Wampir czując się oszukany, zabija psychiatrę i z pomocą Williego wrzuca jej zwłoki do morza. Arystokrata natyka się na Rogera chcącego ukraść część majątku i uciec z kochanką. Daje mu wybór, zostać i być dobrym ojcem dla Davida, na jakiego chłopiec zasługuje lub zostawić syna i uciec z taką ilością pieniędzy, by móc zacząć nowe życie. Roger wybiera ucieczkę zostawiając syna we łzach, bez słowa. Chłopiec niemal ginie przez spadającą z sufitu kulę dyskotekową, lecz Barnabas ratuje go używając nadludzkiej szybkości i wpadając w strumień światła słonecznego. Wampir ku zdziwieniu domowników, staje w płomieniach, Willie gasi go przy pomocy wody z wiadra, którą mył podłogę. Wszyscy czują się oszukani, patrzą na mężczyznę jak na potwora, nawet Victoria traktuje go ozięble odchodząc bez słowa.

Barnabas w desperacji udaje się do Angelique chcąc, by ta przemieniła go znów w człowieka. Kobieta tak manipuluje rozmową, by ten przyznał się do wszystkich popełnionych przez siebie zbrodni i żąda, by został jej kochankiem. Po odmowie umieszcza go po raz kolejny w trumnie i zamyka w opuszczonym grobowcu, podpalając jednocześnie fabrykę Collinsów.

Następnie udaje się na policję z nagraniem przyznającego się do morderstw arystokraty, nastawia całe miasto przeciwko Collinsom i idzie wraz z wściekłym tłumem oraz oficerami do Collinwood.

W międzyczasie David uwalnia wampira z trumny, a ten rusza na pomoc swojej rodzinie. Dochodzi do bitwy pomiędzy nim i Angelique, która pokazuje wszystkim swoją morderczą naturę. Przerażeni ludzie uciekają, a na polu walki pozostają tylko Collinsowie i wiedźma. Elizabeth próbuje zastrzelić swoją przeciwniczkę, lecz z przerażeniem odkrywa, że poraniona kobieta nadal oddycha, wykręcając się w nienaturalny sposób. Angie ożywia płaskorzeźby w posiadłości, aby te pozbyły się rodziny Barnabasa. Okazuje się, że Carolyn jest wilkołaczycą, nastolatka rzuca się na wiedźmę, lecz zostaje szybko pokonana i traci przytomność. Kobieta przyznaje się do zamordowania rodziców i narzeczonej wampira oraz nałożenia na Carolyn klątwy wilkołactwa. Gdy wydaje się już, że odniosła ostateczne zwycięstwo, w domu pojawia się David, grożąc Angelique i prosząc ją o wycofanie się. Gdy ta odmawia, matka Davida pod postacią ducha atakuje kobietę. Reszta rodziny ucieka z płonącego budynku, w posiadłości pozostaje jedynie Barnabas i wymienia ostatnie słowa z dawną kochanką, po raz kolejny odrzucając jej miłość.

Wampir biegnie na Wdowie Wzgórze, bojąc się o życie Victorii. Dociera na miejsce w ostatnim momencie, wydaje się, że Victoria została uratowana. Kobieta prosi ukochanego o życie wieczne, mówiąc, że nie mogą być razem gdy on żyje w mroku, a ona w świetle. Po odmowie wampira, rzuca się w przepaść, a ten za nią, łapiąc ją przy tym i gryząc. Victoria budzi się w ramionach Barnabasa jako wampirzyca, przedstawiając mu się przy tym jako Josette, para w końcu może być szczęśliwa.

Przedstawienie wampiryzmu w filmie

[edytuj | edytuj kod]

Wampir wydaje się być istotą doskonale znaną każdemu. Choć Barnabas ukrywa swoją mroczną naturę przed światem, inni członkowie rodziny na widok płonącego w świetle mężczyzny, od razu rozumieją kim jest. Jednocześnie w przypadku scenek komediowych, gdy przykładowo wampir śpi zwisając z sufitu jak nietoperz, inni nie widzą w tym nic nadzwyczajnego. Jednocześnie Barnabas po przemianie, od razu rozpoznaje kim jest i zdaje się doskonale rozumieć wampirzą naturę.

Film ukazuje przerysowany obraz wampira i jest swego rodzaju parodią gatunku, jednocześnie wykorzystując wszystkie mity wampiryczne. Barnabas boi się srebra, płonie żywym ogniem w świetle słonecznym, sypia w trumnie. Jego makijaż jest przerysowany i sprawia, że wygląda bardzo dziwnie na tle innych postaci.

Mroczne Cienie ukazują wampiryzm zarówno jako klątwę (Barnabas chciałby być znów człowiekiem), jak i dar (dzięki niemu wampir na końcu filmu może żyć wiecznie ze swoją ukochaną, do tego doktor Hoffman jest śmiertelniczką pragnącą wiecznego życia i młodości).

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Dark Shadows [online], Box Office Mojo [dostęp 2021-04-11].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]