Przejdź do zawartości

Jean-Pierre Jeunet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jean-Pierre Jeunet
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 września 1953
Roanne

Zawód

reżyser, producent filmowy, scenarzysta

Współmałżonek

Liza Sullivan
(od 1997)

Lata aktywności

od 1978

podpis
Strona internetowa

Jean-Pierre Jeunet (ur. 3 września 1953 w Roanne) – francuski reżyser, scenarzysta i producent filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego wczesne filmy, zwłaszcza stworzone z Markiem Caro toczą się w przyszłości, ale w atmosferze retro, co podkreśla kolorystyka zdjęć[1].

Jeunet obsadza swoje filmy aktorami o niezwykłych twarzach i często używa obiektywów szerokokątnych, aby otrzymać charakterystyczny zniekształcony obraz. Dominique Pinon wystąpił we wszystkich pięciu długometrażowych filmach Jeuneta, a Ron Perlman w Mieście zaginionych dzieci oraz w Obcym: Przebudzenie. Sam reżyser, pytany o cechy charakterystyczne swojego kina, powiedział: Tony są ciepłe, aktorzy mają wyraziste gęby, dialogi pachną Jakiem Prévertem i zawsze pojawia się motyw dzieciństwa[2].

Sukces Miasta zaginionych dzieci spowodował zaproszenie reżysera do pracy nad czwartą częścią Obcego (Obcy: Przebudzenie). Nieprzychylnie przyjęty przez krytykę Obcy IV okazał się sukcesem kasowym i pozwolił Jeunetowi sfinansować następny projekt – Amelię, która została nominowana do Oscara w kilku kategoriach i do nagrody Cezar (w 13 kategoriach – otrzymała 4)[3].

Jeunet miał zekranizować powieść Życie Pi, ale ostatecznie nie doszło to do skutku. Sam powiedział: Poświęciłem dwa lata na projekt Life of Pi, który miałem realizować dla 20th Century Fox, ale już wiadomo, że tego filmu nie zrobię - być może zrealizuje go Ang Lee[4].

Zasiadał w jury konkursu głównego na 52. MFF w Wenecji (1995). Przewodniczył obradom jury sekcji „Cinéfondation” na 51. MFF w Cannes (1998).

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Reżyser Scenarzysta Producent
1978 L’évasion (krótkometrażowa animacja zrealizowana wspólnie z Markiem Caro) T T
1980 Le manège (krótkometrażówka) T T
1981 Bunkier ostatniego strzału (Le bunker de la dernière rafale, krótkometrażówka we współpracy z Markiem Caro) T
1984 Nie ma wytchnienia dla Billy’ego Brakko (Pas de repos pour Billy Brakko, animacja krótkometrażowa) T T
1989 Głupstwa (Foutaises, animacja krótkometrażowa) T T
1991 Delicatessen (Delicatessen, wspólnie z Markiem Caro) T T
1995 Miasto zaginionych dzieci (La cité des enfants perdus, wspólnie z Markiem Caro) T T
1997 Obcy: Przebudzenie (IV część serii Obcy) T
2001 Amelia (Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain) T T
2004 Bardzo długie zaręczyny (Un long dimanche de fiançailles) T T T
2009 Bazyl. Człowiek z kulą w głowie (Micmacs à tire-larigot) T T T
2013 Świat według Spiveta (The Young and Prodigious T.S. Spivet) T T T
2015 Casanova (TV) T
2016 Deux escargots s’en vont (animacja krótkometrażowa) T
2022 BigBug T T T

Teledyski

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Artysta
1984 „La Fille aux bas nylon” Julien Clerc
1985 „Zoolook” (z Markiem Caro) Jean-Michel Jarre
1987 „Tombé pour la France”
„Hélène” Julien Clerc
1988 „Souvenez-vous de nous” Claudia Phillips
1989 „Cache ta joie”
1991 „L’autre joue” Lio
2017 „Pourvu” Gauvain Sers

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jean-Pierre Jeunet. AlloCiné. [dostęp 2020-08-02]. (fr.).
  2. Jacek Szczerba (2010-09-10): Kino z puszki na ciastka. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).
  3. Lucia Bozzola: Jean-Pierre Jeunet Biography. AllMovie. [dostęp 2020-08-02].
  4. Paweł T. Felis (2010-09-10): Bez śmiechu nie da się wytrzymać. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]