Przejdź do zawartości

GeoEye-1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
GeoEye-1
Inne nazwy

OrbView-5, S33331

Indeks COSPAR

2008-042A

Zaangażowani

GeoEye, General Dynamics, ITT

Rakieta nośna

Delta II (7420-10C)

Miejsce startu

Vandenberg, USA

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

677 km

Apogeum

684 km

Okres obiegu

98 min

Nachylenie

98,12°

Czas trwania
Początek misji

6 września 2008 18:50:57,502 UTC

Wymiary
Wymiary

4,35 m × 2,7 m

Masa całkowita

1955 kg

GeoEye-1sztuczny satelita optycznej obserwacji Ziemi; własność spółki GeoEye, dawniej Orbimage, która dysponuje dodatkowo satelitami IKONOS i OrbView-2. Umieszczony na orbicie okołobiegunowej 6 września 2008.

Działanie

[edytuj | edytuj kod]

Misję satelity przewidziano na ponad 10 lat. Jej całość (projekty, statek i urządzenia optyczne, start, obsługa, ubezpieczenie, wynajem stacji naziemnych) szacowana jest na 502 mln USD.

Satelita porusza się po orbicie heliosynchronicznej, co pozwala na pozyskiwanie zdjęć w powtarzalnych warunkach oświetleniowych. Satelita GeoEye będzie dopełnieniem satelitów IKONOS i będzie zbierał dane około 40% szybciej w systemie panchromatycznym (ok. 700 000 km²/dobę) i około 25% szybciej przy obrazach kolorowych.

Budowa i wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Głównym wykonawcą i integratorem satelity jest General Dynamics Advanced Information Systems, na mocy kontraktu zawartego w grudniu 2004. Detektory optyczne dostarczyło ITT, które produkuje je również dla amerykańskich satelitów wywiadowczych. Statek został zbudowany na platformie SA-200HP.

Satelita dysponuje sprzętem obserwacyjnym zapewniającym najwyższą rozdzielczość obrazu wśród satelitów komercyjnych. Będzie dostarczał materiał zdjęciowy czarno-biały o rozdzielczości do 41 cm i kolorowy o rozdzielczości do 165 cm (oba w nadirze). Z powodu obostrzeń prawnych, fotografie o rozdzielczości poniżej 50 cm będą do dyspozycji rządu USA i wyznaczonych przez niego podmiotów. Satelita umożliwi też geolokalizację obiektów na powierzchni Ziemi z dokładnością 3 m (bez naziemnych punktów odniesienia).

Satelita będzie obserwował Ziemię w 5 pasmach fal elektromagnetycznych z głębią 11 bitów/piksel:

  • panchromatycznym, 450–800 nm
  • niebieskim, 450–510 nm
  • zielonym, 510–580 nm
  • czerwonym, 655–690 nm
  • podczerwonym, 780–920 nm

Szerokość fotografowanego obszaru wynosi 15,2 km.

Dane są gromadzone w rejestratorze o pojemności 1,2 Tb. Transfer na Ziemię odbywa się w paśmie X z prędkością 150 lub 740 Mbps. Głównym procesorem satelity jest RAD750 z automatycznie uruchamianym zespołem zapasowym. Wszystkie urządzenia połączone są szyną danych MIL-STD-1553B.

Zasilanie jest czerpane z 7 rozkładanych paneli ogniw słonecznych na arsenku galu, o mocy 3862 W (przy końcu misji). Energia jest gromadzona w akumulatorze NiH2 o pojemności 160 Ah.

Kontrola

[edytuj | edytuj kod]

Do kontroli i sterowania położeniem satelita posiada m.in.:

  • stabilizację trójosiową
  • 8 kół reakcyjnych
  • 8 silniczków do kierowania położeniem o ciągu 22,2 N, z zapasem 144,5 kg paliwa
  • 2 odbiorniki GPS
  • dwugłowicowy szukacz gwiazd
  • bezwładnościową jednostkę odniesienia
  • czujnik Słońca

Rozdzielczość ustawiania położenia wynosi 75 sekund łuku, z dokładnością 0,4 sekundy łuku.

Centrum kontroli misji znajduje się w siedzibie firmy, w Dulles, w USA, w stanie Virginia. Centrum wspomagają stacje naziemne w Barrow (Alaska), Tromsø (Norwegia) i przy stacji antarktycznej Troll. Zapasową stacją naziemną jest Thornton.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]