Przejdź do zawartości

Dinara Safina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dinara Safina
Динара Сафина
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Dinara Michajłowna Safina

Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1986
Moskwa

Wzrost

182 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

11 maja 2014

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

12 WTA, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (20 kwietnia 2009)

Australian Open

F (2009)

Roland Garros

F (2008, 2009)

Wimbledon

SF (2009)

US Open

SF (2008)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

9 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

8 (12 maja 2008)

Australian Open

QF (2004, 2005)

Roland Garros

3R (2006–2008)

Wimbledon

3R (2005, 2008)

US Open

W (2007)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
srebro Pekin 2008 tenis ziemny
(gra pojedyncza)

Dinara Michajłowna Safina (ros. Динара Михайловна Сафина, tatar. Динара Мөбин кызы Сафина; ur. 27 kwietnia 1986 w Moskwie) – rosyjska tenisistka tatarskiego pochodzenia, finalistka trzech turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, mistrzyni US Open 2007 w grze podwójnej, półfinalistka US Open 2005 w grze mieszanej, liderka rankingu WTA w grze pojedynczej, srebrna medalistka olimpijska w grze pojedynczej z 2008 roku, zdobywczyni Pucharu Federacji 2005 wraz z drużyną Rosji, reprezentantka Rosji w Pucharze Hopmana. Siostra tenisisty Marata Safina. Obydwoje zajmowali pierwsze miejsca w indywidualnych rankingach tenisowych i jest to pierwszy przypadek w dziejach, gdy dokonali tego brat i siostra.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo

[edytuj | edytuj kod]

Dinara Safina rozpoczęła treningi tenisowe w wieku siedmiu lat. Jej rodzice związani byli z tenisem – ojciec Michaił Aleksiejewicz Safin był menedżerem klubu tenisowego Spartak Moskwa, a matka Rausa Isłanowa to była radziecka tenisistka i w późniejszych latach trenerka. Profesjonalnym tenisistą został też jej o sześć lat starszy brat Marat. Wkrótce wyjechała razem z nim do Walencji, aby uczestniczyć w programach treningowych, które nie były dostępne na terenie Rosji.

Lata 2000–2004

[edytuj | edytuj kod]

Rosjanka odnosiła sukcesy w rozgrywkach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej. W 2001 roku zagrała w singlowym finale Wimbledonu. W półfinale ograła późniejszą pierwszą rakietę brytyjską, Anne Keothavong, ale w decydującym meczu lepsza od niej okazała się Angelique Widjaja. W grze podwójnej w 2000 została wicemistrzynią French Open, a jej partnerką była Matea Mežak. W drugiej rundzie wygrały z deblem, w składzie którego była Gisela Dulko, w półfinale ograły młodszą z sióstr Clijsters, Elke, a w finale uznały wyższość Maríí José Martínez Sánchez i Anabel Mediny Garrigues. W 2001 z rodaczką Anną Bastrikową awansowała do półfinału Wimbledonu – przegrały z Dulko i Ashley Harkleroad. W rankingu juniorek zajmowała indywidualnie miejsce dziewiąte, a w deblu lokatę siódmą.

W 2000 roku otrzymała status profesjonalnej tenisistki. W 2001 dwukrotnie próbowała swoich sił w eliminacjach do głównych turniejów WTA Tour, ale zarówno w Madrycie, jak i w Moskwie doszła do drugiej rundy. W kwietniu 2002 organizatorzy zawodów w Estoril przyznali jej dziką kartą, a Safina doszła tam do półfinału (jednocześnie pierwszy jej półfinał w WTA Tour), ulegając najniżej notowanej spośród swoich czterech przeciwniczek, Ance Barna. W lipcu, po przejściu kwalifikacji, wygrała swój pierwszy profesjonalny turniej w grze pojedynczej. Dokonała tego w Sopocie. W finale skreczowała jej rywalka, Henrieta Nagyová, ale wcześniej Rosjanka przekonująco pokonała wysoko notowane rywalki: Patty Schnyder, Magüi Sernę i Wierę Zwonariową. Została najmłodszą triumfatorką imprezy WTA od czterech lat, pierwszą od trzech lat kwalifikantką, która tego dokonała i w efekcie awansowała do czołowej setki światowego rankingu.

W styczniu 2003 zadebiutowała w turnieju wielkoszlemowym w Melbourne, w trzech setach przegrywając z Katariną Srebotnik. W lipcu zwyciężyła kolejne zawody, tym razem w Palermo, eliminując w ćwierćfinale Francescę Schiavone, a potem rewanżując się Srebotnik w finale. Nie obroniła tytułu w Sopocie, ale po raz pierwszy w karierze awansowała do czwartej rundy imprezy z cyklu Wielkiego Szlema (US Open), nie dając rady Justine Henin-Hardenne. W lutym 2004 została półfinalistką halowego turnieju w Paryżu, gdzie przegrała z Kim Clijsters. W październiku znalazła się w finale w Luksemburgu, ale puchar wywalczyła wówczas Alicia Molik. Safina po raz pierwszy w karierze znalazła się w gronie pięćdziesięciu najlepszych tenisistek globu.

Lata 2005–2007

[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2005 poprawiła swój wynik z Paryża, zdobywając halowe mistrzostwo. W dwóch ostatnich meczach zwyciężyła ulubienice publiczności, Tatianę Golovin i Amélie Mauresmo, a w ćwierćfinale skorzystała z walkowera Sereny Williams. Do tego momentu był to największy sukces w jej singlowej karierze. W maju triumfowała w Pradze po finale z Zuzaną Ondráškovą. Doszła do półfinałów w Estoril, Luksemburgu, Moskwie i Hasselt, co zapewniło jej awans do najlepszej dwudziestki indywidualnego rankingu (po turnieju w Moskwie).

W 2006 regularnie osiągała ćwierćfinały i półfinały turniejowe. W czerwcu po raz pierwszy zagrała w jednej czwartej finału imprezy wielkoszlemowej; dokonała tego podczas French Open, pokonując między innymi Mariję Szarapową. Przegrała ze Swietłaną Kuzniecową. Tydzień później zagrała w swoim pierwszym finale na kortach trawiastych w ’s-Hertogenbosch, ale uległa tam faworytce gospodarzy, Michaëlli Krajicek. Drugi wielkoszlemowy ćwierćfinał odnotowała w US Open, pokonana przez ówczesną liderkę rankingu, Amélie Mauresmo. 2 października po raz pierwszy została sklasyfikowana wśród dziesięciu najlepszych zawodniczek świata. Zimą 2007 triumfowała w Gold Coast, po zaciętym finale z Martiną Hingis. W kwietniu doszła do finału w Charleston; w ćwierćfinale skreczowała jej rywalka Golovin, a w półfinale Zwonariowa, przegrała walkę o tytuł z Jeleną Janković. Była w półfinałach w ’s-Hertogenbosch i Moskwie. Jednocześnie odniosła sukcesy w grze podwójnej – we wrześniu zdobyła jedyne w karierze mistrzostwo wielkoszlemowe w US Open 2007, partnerując Nathalie Dechy.

Sezon 2008

[edytuj | edytuj kod]
Safina podczas turnieju w Berlinie (2008)
Safina na Sony Ericsson Championships 2008

Przełomowy w wykonaniu Safiny okazał się turniej w Berlinie w maju 2008. W trzeciej rundzie sensacyjnie wyeliminowała ówczesną liderkę rankingu WTA Justine Henin wynikiem 5:7, 6:3, 6:1. Tydzień później Belgijka ogłosiła zakończenie swojej tenisowej kariery. W ćwierćfinale Rosjanka pokonała Serenę Williams (6 WTA) po zaciętym tie-breaku trzeciego seta. W półfinale rozgromiła Wiktoryję Azarankę, a w finale swoją rodaczkę Jelenę Diemientjewą. Wysoko formę przypieczętowała finałem French Open, od czwartej rundy eliminując wyłącznie inne Rosjanki – Szarapową, Diemientjewą i Kuzniecową, a w finale nie dając rady Anie Ivanović. W czerwcu została wicemistrzynią w ’s-Hertogenbosch, przegrywając z Tamarine Tanasugarn. Latem odnotowała imponującą serię na kortach twardych, triumfując w Montrealu (finał z Dominiką Cibulkovą), Los Angeles (finał z Flavią Pennettą), grając w finale turnieju olimpijskiego w Pekinie (porażka z Diemientjewą) i dochodząc do półfinału US Open, zatrzymana przez Serenę Williams. Wygrała US Open Series. Następny tytuł zdobyła w połowie września w Tokio (finał z Kuzniecową). zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA w Dosze, ale przegrała wszystkie mecze grupowe. 13 października była klasyfikowana jako wiceliderka rankingu WTA. Została pierwszą tenisistką w dziejach, która w jednym sezonie ograła trzy różne zawodniczki, notowane na pierwszym miejscu listy światowej w dniu rozegrania meczu.

Sezon 2009

[edytuj | edytuj kod]

Rok 2009 rozpoczęła od finału w Sydney i w Melbourne (drugi finał wielkoszlemowy). W walce o puchar imienia Daphne Akhurst została znokautowana przez Serenę Williams wynikiem 0:6, 3:6. 20 kwietnia, po osiągnięciu ćwierćfinału w Indian Wells i drugiej rundy w Miami awansowała na pozycję liderki światowych notowań. Wyrównała tym samym wynik swojego brata Marata, który w 2000 roku przewodził klasyfikacji mężczyzn ATP. Jest to pierwszy przypadek w dziejach, by na fotelu liderów zasiadali brat i siostra (inne rodzeństwa, które tego dokonały to siostry Serena Williams i Venus Williams oraz bracia Bob Bryan i Mike Bryan). Rosjanka odnotowała imponującą serię na kortach ziemnych – w Stuttgarcie była w finale, ale okazała się najlepsza w Rzymie i Madrycie. Ponownie doszła do finału French Open, ale tam górą była jej rodaczka Kuzniecowa. Wielokrotnie zarzucano Safinie, że zajmuje pierwsze miejsce w rankingu WTA, nie mając na koncie mistrzostwa wielkoszlemowego. W obronie tenisistki wystąpił między innymi jej brat.

W lipcu po raz pierwszy doszła do półfinału Wimbledonu, zatrzymana przez Venus Williams. Tydzień później zwyciężyła w niewielkich zawodach w Portorožu. W sierpniu została wicemistrzynią w Cincinnati, eliminując w ćwierćfinale powracającą po urlopie macierzyńskim Kim Clijsters (która trzy tygodnie później wygrała US Open). zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, ale wycofała się po rozegraniu dwóch gemów z Jeleną Janković z powodu kontuzji pleców; w efekcie straciła przewodnictwo w światowej klasyfikacji na rzecz Sereny Williams (po 26 tygodniach na pierwszym miejscu) i później go nie odzyskała.

Od roku 2010

[edytuj | edytuj kod]

Uraz pleców znacznie zredukował liczbę jej występów w sezonie 2010; po kreczu w czwartej rundzie Australian Open nie grała przez trzy miesiące. Nie wróciła jednak do optymalnej formy, dochodząc najdalej do ćwierćfinałów (Stuttgart, New Haven, Seul), wypadła tym samym ze światowej czołówki. Powróciła w 2011; doznała druzgocącej porażki w pierwszej rundzie Australian Open z Kim Clijsters (0:6, 0:6); w Indian Wells pokonała Samanthę Stosur i Danielę Hantuchovą; skreczowała w ćwierćfinale w Marbelli i oddała walkowerem półfinałowy mecz w Fezie. 12 maja ogłosiła, że przerywa tenisowe występy na czas nieokreślony, by w pełni wyleczyć nękający ją uraz pleców.

11 maja 2014 Dinara Safina ogłosiła zakończenie kariery profesjonalnej[1].

Sukcesy deblowe

[edytuj | edytuj kod]

Dinara Safina była utytułowaną deblistką. Wygrała dziewięć turniejów w grze podwójnej i zanotowała siedem występów finałowych. We wrześniu 2007 razem z Nathalie Dechy triumfowała w US Open, ogrywając w decydującym meczu dwie Tajwanki, Chan Yung-jan i Chuang Chia-jung 6:4, 6:2. Rok wcześniej również zagrała w finale w Nowym Jorku, tym razem u boku Katariny Srebotnik, przegrały z Dechy i Wierą Zwonariową. Serię triumfów w mniejszych imprezach rozpoczęła w Pekinie w 2004 (z Emmanuelle Gagliardi), w 2005 była najlepsza w ’s-Hertogenbosch z Anabel Mediną Garrigues, trzykrotnie, w latach 2006, 2007 i 2008 triumfowała w Gold Coast (z Meghann Shaughnessy, potem ze Srebotnik i Ágnes Szávay). W marcu 2008 wygrały imprezę pierwszej kategorii w Indian Wells (z Jeleną Wiesniną), a po trzech latach przerwy w lutym 2011, pomimo kontuzji pleców, Safina w parze z Galiną Woskobojewą zdobyły mistrzostwo w Kuala Lumpur. 12 maja 2008 Dinara zajmowała ósme miejsce w gronie deblistek w rankingu WTA.

Rosjanka sporadycznie występowała w turniejach gry mieszanej w Wielkim Szlemie. Jej partnerami byli Simon Aspelin, Jonatan Erlich i Andy Ram. Z tym ostatnim osiągnęła półfinał US Open 2005, rosyjsko-izraelska para przegrała z Katariną Srebotnik i Nenadem Zimonjiciem.

Puchary Federacji i Hopmana

[edytuj | edytuj kod]
Safina na Pucharze Hopmana w roku 2009

Od 2005 do 2008 roku reprezentowała Rosję w rozgrywkach o Puchar Federacji. W swoim debiucie zdobyła to trofeum, wygrywając mecze w kolejnych konfrontacjach z Włoszkami, Amerykankami i Francuzkami. W starciu finałowym razem z Jeleną Diemientjewą wygrały trzysetowy mecz przeciwko Amélie Mauresmo i Mary Pierce, dający Rosjankom zwycięstwo. W latach 2006 i 2008 grała w ćwierćfinałach Grupy Światowej, częściej angażowana w mecze deblowe niż singlowe.

W 2009 roku wystąpiła w pokazowym turnieju o Puchar Hopmana w parze z Maratem Safinem. Rosyjskie rodzeństwo osiągnęło finał, pokonując w fazie grupowej wszystkich przeciwników: Włochów (Flavia Pennetta i Simone Bolelli), Tajwańczyków (Hsieh Su-wei i Lu Yen-hsun oraz Francuzów (Alizé Cornet i Gilles Simon), ale po finale mistrzami zostali Słowacy, Dominika Cibulková i Dominik Hrbatý.

Letnie igrzyska olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]

W swoim jedynym występie w letnich igrzyskach olimpijskich Safina zdobyła srebrny medal w grze pojedynczej. Miało to miejsce w 2008 roku w Pekinie. Pokonała w ćwierćfinale Jelenę Janković, a w półfinale faworytkę gospodarzy, Li Na. Przegrała trzysetowy finał z Jeleną Diemientjewą. W grze podwójnej partnerowała jej Swietłana Kuzniecowa, odpadły w trzeciej rundzie z utytułowanymi chińskimi deblistkami, Yan Zi i Zheng Jie.

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Tenis Safiny oparty był głównie na silnych i głębokich uderzeniach z głębi kortu. Zdecydowanie więcej uderzeń kończących odnotowywała z forehandu. Backhandem potrafiła otworzyć sobie kort. Popełniała wiele niewymuszonych błędów. Uważa się, że jej serwisowi brakowało siły i precyzji, pomimo że była wysoką zawodniczką. Ulubioną nawierzchnią Rosjanki były korty ziemne, a najmniej pewnie czuła się na kortach trawiastych. Często zmagała się z mentalnym aspektem występów turniejowych, co niejednokrotnie miało duży wpływ na jakość jej gry.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Rodzice Dinary Safiny związani byli z tenisem ziemnym. Ojciec, Michaił Aleksiejewicz Safin był menedżerem moskiewskiego klubu Spartak. Matka, Rausa Isłanowa to była tenisistka radziecka, później pracująca jako trener. Starszy o sześć lat brat Marat Safin to były lider rankingu ATP w grze pojedynczej, mistrz dwóch turniejów wielkoszlemowych i zdobywca Pucharu Davisa. Rodzina Safinów jest pochodzenia tatarskiego.

Wychowała się w Moskwie, przez kilka lat mieszkała w Walencji, później razem z bratem zamieszkała w Monte Carlo.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 27 lipca 2002 Sopot Ceglana Słowacja Henrieta Nagyová 6:3, 4:0 krecz
Zwyciężczyni 2. 13 lipca 2003 Palermo Ceglana Słowenia Katarina Srebotnik 6:3, 6:4
Finalistka 1. 31 października 2004 Luksemburg Twarda Australia Alicia Molik 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 3. 13 lutego 2005 Paryż Dywanowa (hala) Francja Amélie Mauresmo 6:4, 2:6, 6:3
Zwyciężczyni 4. 15 maja 2005 Praga Ceglana Czechy Zuzana Ondrášková 7:6(2), 6:2
Finalistka 2. 21 maja 2006 Rzym Ceglana Szwajcaria Martina Hingis 2:6, 5:7
Finalistka 3. 24 czerwca 2006 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Holandia Michaëlla Krajicek 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 5. 6 stycznia 2007 Gold Coast Twarda Szwajcaria Martina Hingis 6:3, 3:6, 7:5
Finalistka 4. 15 kwietnia 2007 Charleston Ceglana Serbia Jelena Janković 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 6. 11 maja 2008 Berlin Ceglana Rosja Jelena Diemientjewa 3:6, 6:2, 6:2
Finalistka 5. 7 czerwca 2008 French Open Ceglana Serbia Ana Ivanović 4:6, 3:6
Finalistka 6. 21 czerwca 2008 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Tajlandia Tamarine Tanasugarn 5:7, 2:6
Zwyciężczyni 7. 27 lipca 2008 Carson Twarda Włochy Flavia Pennetta 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 8. 3 sierpnia 2008 Montreal Twarda Słowacja Dominika Cibulková 6:2, 6:1
Finalistka 7. 17 sierpnia 2008 Pekin Twarda Rosja Jelena Diemientjewa 6:3, 5:7, 3:6
Zwyciężczyni 9. 21 września 2008 Tokio Twarda Rosja Swietłana Kuzniecowa 6:1, 6:3
Finalistka 8. 16 stycznia 2009 Sydney Twarda Rosja Jelena Diemientjewa 3:6, 6:2, 1:6
Finalistka 9. 30 stycznia 2009 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 0:6, 3:6
Finalistka 10. 3 maja 2009 Stuttgart Ceglana (hala) Rosja Swietłana Kuzniecowa 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 10. 9 maja 2009 Rzym Ceglana Rosja Swietłana Kuzniecowa 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 11. 17 maja 2009 Madryt Ceglana Dania Caroline Wozniacki 6:2, 6:4
Finalistka 11. 6 czerwca 2009 French Open Ceglana Rosja Swietłana Kuzniecowa 4:6, 2:6
Zwyciężczyni 12. 26 lipca 2009 Portorož Ceglana Włochy Sara Errani 6:7(5), 6:1, 7:5
Finalistka 12. 16 sierpnia 2009 Cincinnati Twarda Serbia Jelena Janković 4:6, 2:6

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 6 stycznia 2003 Canberra Twarda Czechy Dája Bedáňová Włochy Tathiana Garbin
Francja Émilie Loit
3:6, 6:3, 4:6
Finalistka 2. 12 stycznia 2004 Sydney Twarda Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy Zimbabwe Cara Black
Australia Rennae Stubbs
5:7, 6:3, 4:6
Zwyciężczyni 1. 26 września 2004 Pekin Twarda Szwajcaria Emmanuelle Gagliardi Argentyna Gisela Dulko
Wenezuela María Vento-Kabchi
6:4, 6:4
Finalistka 3. 9 stycznia 2005 Hobart Twarda Hiszpania Anabel Medina Garrigues Yan Zi
Zheng Jie
4:6, 5:7
Finalistka 4. 7 lutego 2005 Paryż Twarda (hala) Hiszpania Anabel Medina Garrigues Czechy Iveta Benešová
Czechy Květa Peschke
2:6, 6:2, 2:6
Finalistka 5. 14 lutego 2005 Antwerpia Dywanowa (hala) Hiszpania Anabel Medina Garrigues Zimbabwe Cara Black
Belgia Els Callens
6:3, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 18 czerwca 2005 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Hiszpania Anabel Medina Garrigues Czechy Iveta Benešová
Hiszpania Nuria Llagostera Vives
6:4, 2:6, 7:6(11)
Zwyciężczyni 3. 7 stycznia 2006 Gold Coast Twarda Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy Zimbabwe Cara Black
Australia Rennae Stubbs
6:2, 6:3
Zwyciężczyni 4. 19 lutego 2006 Antwerpia Dywanowa (hala) Słowenia Katarina Srebotnik Francja Stéphanie Foretz
Holandia Michaëlla Krajicek
6:1, 6:1
Finalistka 6. 7 września 2006 US Open Twarda Słowenia Katarina Srebotnik Francja Nathalie Dechy
Rosja Wiera Zwonariowa
6:7(5), 5:7
Zwyciężczyni 5. 6 stycznia 2007 Gold Coast Twarda Słowenia Katarina Srebotnik Czechy Iveta Benešová
Rosja Galina Woskobojewa
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 6. 9 września 2007 US Open Twarda Słowenia Katarina Srebotnik Chan Yung-jan
Chuang Chia-jung
6:4, 6:2
Finalistka 7. 1 października 2007 Stuttgart Twarda (hala) Chan Yung-jan Czechy Květa Peschke
Rennae Stubbs
7:6(5), 6:7(4), 2–10
Zwyciężczyni 7. 5 stycznia 2008 Gold Coast Twarda Węgry Ágnes Szávay Yan Zi
Zheng Jie
6:1, 6:2
Zwyciężczyni 8. 22 marca 2008 Indian Wells Twarda Rosja Jelena Wiesnina Yan Zi
Zheng Jie
6:1, 1:6, 10–8
Zwyciężczyni 9. 6 marca 2011 Kuala Lumpur Twarda Kazachstan Galina Woskobojewa Tajlandia Noppawan Lertcheewakarn
Australia Jessica Moore
7:5, 2:6, 10–5

Historia występów w turniejach wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Dinara Safina podczas US Open 2008

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 W całej karierze
Australian Open 1R 3R 2R 2R 3R 1R F 4R 1R 0/9 15-9
Roland Garros 1R 2R 1R QF 4R F F 1R 0/8 20-8
Wimbledon LQ 1R 1R 3R 3R 2R 3R SF 0/7 12-7
US Open 2R 4R 1R 1R QF 4R SF 3R 1R 0/9 18-9
Turnieje wielkoszlemowe – wygrane/porażki 1-1 3-4 3-4 3-4 11-4 9-4 13-4 19-4 3-3 0-1 0-34 65-33

Legenda

[edytuj | edytuj kod]

     zielony: W, wygrała turniej seniorski

     żółty: F, odpadła w finale w turnieju seniorskim

     ciemnobrązowy: SF, odpadła w półfinale w turnieju seniorskim

     jasnobrązowy: QF, odpadła w ćwierćfinale w turnieju seniorskim

     różowy: 4R, 3R, 2R, 1R, odpadła w IV, III, II, I rundzie w turnieju seniorskim

     biały: LQ, odpadła w kwalifikacjach w turnieju seniorskim

     biały: –, nie startowała

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 2001 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Indonezja Angelique Widjaja 4:6, 6:0, 5:7

Gra podwójna (1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2000 Francja French Open Ceglana Chorwacja Matea Mežak Hiszpania M. J. Martínez Sánchez
Hiszpania A. Medina Garrigues
0:6, 1:6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rafał Smoliński: Dinara Safina oficjalnie zakończyła karierę. sportowefakty.pl, 2014-05-11. [dostęp 2014-05-12]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]