Przejdź do zawartości

DVB-C2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

DVB-C2 (ang. Digital Video Broadcasting – Cable Second Generation) – standard systemu cyfrowej telewizji kablowej w DVB. To ostatnia używana modulacja i technika kodowania, by umożliwić wysoką efektywność sieci kablowych. W wielu przypadkach strumień pojemności transmisji jest ograniczony. DVB-C2 początkowo będzie używany do dostawy nowatorskich usług takich jak VOD (video-on-demand) i telewizji wysokich rozdzielczości HDTV, pomagając cyfrowym operatorom pozostać konkurencyjnym jak również, by sprostać wymaganiom retransmisji. W dłuższym okresie migracja aktualnych usług DVB-C do DVB-C2 też jest przewidywana przez operatorów z uwagi na postęp technologiczny.

Różnice w systemach DVB-C

[edytuj | edytuj kod]

DVB-C2 oferuje zasięg trybów i opcji, które mogą być optymalne dla różnych cech sieci i wymagań różnych usług zaplanowanych dla dostawy usług do klientów kablowych w porównaniu do jego poprzednika.

Tabela porównująca cechy i tryby DVB-C z DVB-C2

[edytuj | edytuj kod]
  DVB-C DVB-C2
Interfejs wejścia Jeden strumień transmisji Transmisja wielostrumieniowa i GSE (ang. Generic Stream Encapsulation)
Tryby Stałe kodowanie i modulacja Zmienne kodowanie i modulacja oraz przystosowywanie kodowania i modulacji
Kodowanie korekcyjne Reed Solomon (RS) LDPC + BCH
Przeplot Przeplatanie bitów Przeplatanie bitów, czasu i częstotliwości
Modulacja Pojedynczy nośnik QAM COFDM
Sygnał pilotowy Rozproszone i ciągłe sygnały pilotowe
Długość czasu ochronnego sygnału 1/64 lub 1/128
Schemat modulacji 16-QAM, 32-QAM, 64-QAM, 128-QAM, 256-QAM 16-QAM, 32-QAM, 64-QAM, 128-QAM, 256-QAM, 512-QAM, 1024-QAM, 2048-QAM, 4096-QAM

Stosowanie tej techniki kodowania i modulacji oferuje o 30% wyższą pojemność pasma w porównaniu do DVB-C. Strumień pojemności będzie większy o 60% dla zoptymalizowanych sieci optycznych HFC.