Przejdź do zawartości

Awinion

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Awinion
Avignon
gmina
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Francja

Region

 Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże

Departament

Vaucluse

Okręg

Awinion

Kod INSEE

84007

Powierzchnia

64,78 km²

Populacja (2020)
• liczba ludności


90 597[1]

• gęstość

1392 os./km²

Kod pocztowy

84000

Położenie na mapie Vaucluse
Mapa konturowa Vaucluse, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Awinion”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Awinion”
Położenie na mapie regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Mapa konturowa regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, po lewej znajduje się punkt z opisem „Awinion”
Ziemia43°57′N 4°49′E/43,950000 4,816944
Strona internetowa
Widok na starą część miasta
Pałac Papieski

Awinion (fr. Avignon, , prowans. Avinhon) – miasto na południu Francji (w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Vaucluse), u podnóża wapiennego wzgórza, na lewym brzegu Rodanu, przy ujściu do niego rzeki Durance. Nad miastem góruje pałac papieski (Palais des Papes). Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 86 939 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 1342 osoby/km² (wśród 963 gmin regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Avignon plasuje się na 5. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 100.). Sam zespół miejski zamieszkuje ok. 155 tys. osób.

Miasto jest dużym centrum kulturalnym i turystycznym. Corocznie od 1947 r. w Awinionie odbywa się festiwal teatralny (Festival d’Avignon).

W pobliżu w miejscowości Marcoule znajduje się jeden z ważnych francuskich ośrodków jądrowych.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach rzymskich na terenie obecnego miasta istniała osada Avenio. W okresie średniowiecza miasto leżało w uniezależnionej od Francji Prowansji. Stanowiło ono ważny ośrodek handlowy w dolinie Rodanu. Od roku 1309 Awinion stał się siedzibą papieży. Wraz z otaczającymi ziemiami należał do Królestwa Sycylii (dynastia andegaweńska). W roku 1348 papież Klemens VI kupił tę posiadłość od królowej Joanny I Sycylijskiej za 80 tys. guldenów i była w rękach papiestwa do roku 1791. W latach 1378–1408 w Awinionie rezydowali antypapieże. Papieże rezydujący w Awinionie to: Klemens V, Jan XXII, Benedykt XII, Klemens VI, Innocenty VI, Urban V i Grzegorz XI. Podczas rewolucji francuskiej uchwałą Zgromadzenia Konstytucyjnego Awinion został przyłączony do Francji[2].

 Osobny artykuł: Niewola awiniońska.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • Pałac Papieski (fr. Palais des Papes) – budowla z XIV wieku w stylu gotyckim, w przeszłości (od XIV do XVIII wieku) siedziba papieży. Część wschodnia i północna (Palais Vieux) zbudowano w latach 1334–1342 na polecenie papieża Benedykta XII, natomiast budowę części zachodniej (Palais Nouveau) Klemensa VII w latach 1342–1352[3]. Zbudowana z białego kamienia warownia jest największą gotycką budowlą w Europie (powierzchnia 15 tys. m²)[potrzebny przypis]. W kompleksie wznoszącym się na Rocher des Doms znajduje się obok tzw. Mały Pałac (fr. Petit Palais), zamieszkiwany niegdyś przez kardynałów.
  • XIII-wieczna romańska katedra Notre Dame des Doms z kaplicami z XIV-XV wieku i freskami Simone Martiniego. W katedrze znajdują się grobowce papieży Jana XXII i Benedykta XII.
  • Mury obronne (fr. Les Remparts) o długości 4,3 km, zbudowane w latach 1350–1368[3]. W XIX wieku pod kierownictwem E. Violet-le-Duca przeprowadzona została renowacja. W murach zachowało się 8 bram i 39 wież.
  • XII-wieczny most nad Rodanem zwany Pont Saint-Bénézet. Z mostu o długości 900 m, wybudowanego w latach 1171–1185, zostały tylko 4 przęsła i romańska kaplica, resztę zniszczyły liczne powodzie.

Odniesienia w kulturze

[edytuj | edytuj kod]

O moście traktuje znana dziecięca piosenka Sur le pont d’Avignon (Na moście w Avignon). Zarówno do mostu jak i do wspomnianej piosenki nawiązuje wiersz autorstwa Krzysztofa Kamila Baczyńskiego Sur le pont d'Avignon (1941), który - z muzyką Andrzeja Zaryckiego - pod tytułem Na moście w Avignon spopularyzowała Ewa Demarczyk (1968).

Cały kompleks o znacznej wartości historycznej został w 1995 r. wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

  • Musée Calvet – malarstwo;
  • Musée Lapidaire – rzeźba.

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Populations légales 2020 − Ces données sont disponibles sur toutes les communes de France hors Mayotte | Insee [online], www.insee.fr [dostęp 2023-08-07].
  2. Chris Cook, John Stevenson, Leksykon nowożytnej historii Europy 1763-1999, Warszawa 2000, s. 67.
  3. a b Baedeker - Francja. Wyd. I. Bielsko-Biała: Pascal sp. z o.o., 2008, s. 238–240. ISBN 978-3-8297-6493-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]