Przejdź do zawartości

Autoportret

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Ignacy Witkiewicz, Autoportret wielokrotny w lustrach, 1915–1917[1]
Autoportret z wykorzystaniem fotografii analogowej

Autoportret, portret własny[2]portret artysty wykonany przez niego samego; może nim być obraz, rzeźba, fotografia.

Pierwsze autoportrety pojawiły się w średniowieczu, a rozpowszechniły się pod koniec tej epoki. Na początku renesansu artyści swoje autoportrety włączali do malowanych przez siebie scen. Wraz z zanikaniem pojmowania roli artysty jako rzemieślnika, wykształcał się samodzielny autoportret (np. u Albrechta Dürera).

Wielu artystów malowało autoportrety niemal przez całe swoje życie, tworząc w ten sposób cykle swoich podobizn, m.in. Rembrandt, Vincent van Gogh i Stanisław Wyspiański.

Artyści na autoportretach ukazują się w bardzo różny sposób. Typowe jest przedstawienie przy pracy, w warsztacie, z atrybutami sztuki albo z rodziną lub przyjaciółmi. Zdarza się także, że artyści przedstawiają się jako postaci historyczne, biblijne albo mitologiczne (tzw. kryptoautoportret).[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ewa Franczak, Stefan Okołowicz: Przeciw nicości : fotografie Stanisława Ignacego Witkiewicza. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1986, s. 63. ISBN 83-08-01398-8.
  2. Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Krystyna Kubalska-Sulkiewicz (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 26. ISBN 83-01-11785-0.
  3. Sztuka świata. Słownik terminów L-Ż, Warszawa 2013, s. 163.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Matilde Battistini, Lucia Impelluso, Stefano Zuffi, Historia portretu, Hanna Cieśla (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo "Arkady", 2001, ISBN 83-213-4235-3, OCLC 749556721.
  • Słownik terminologiczny sztuk pięknych Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006 ISBN 83-01-12365-6
  • Mieczysław Wallis: Autoportret, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1964

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]