klap

• Geluid:  klap    (hulp, bestand)
• IPA: / klɑp / (1 lettergreep)

• klap

• In de betekenis van ‘slag’ voor het eerst aangetroffen in 1400 ^[1]
• klanknabootsing

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	klap	klappen
verkleinwoord	klapje	klapjes

de klap m

1. plotselinge, luidruchtige slag

   • De oude vaas viel met een luide klap in duizend stukken op de vloer uiteen. 

   ▸ Na een gigantische knal vlak boven ons hoofd stonden de stoere jonge gasten binnen tien seconden ook binnen. Zelfs zij waren zich rot geschrokken van de klap, en beseften dat het nu menens was.^[2]

2. een bestraffing door slagen met de open hand

   • Hij heeft vroeger veel klappen gehad. 

• (intensivering) doodklap, doodsklap, rotklap
• genadeklap, handjeklap, handklap, haverklap, kinderklap, zotteklap

• houw, mep, slag

een (flinke) klap uitdelen

• plak

vervoeging van
klappen

klap

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van klappen
   

   • Ik klap. 

2. gebiedende wijs van klappen
   

   • Klap! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van klappen
   

   • Klap je? 

• Het woord klap staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "klap" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.[3]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• klanknabootsing

klap

1. kataklop, het galopperen van een paard