Kesatuan hipostatik

Sebahagian daripada siri
Kristologi
Konsep Kristus (al-Masih) Kirios Anak Tuhan Tuhan Anak Logos Penjelmaan semula Keprawujudan Ketaatan aktif Communicatio idiomatum Konsubstantiliti Penyanjungan Penghinaan Tuhan manusia Homoiōma Kesatuan hipostatik Keperibadian Prosopon Peniruan Syafaat Kenosis Sinkatabasis Pengetahuan Cinta Kesempurnaan Kebijaksanaan Tiga jawatan Penebus
Doktrin Doktrin Kristologikal Adopsionisme Apollinarisme Eutikianisme Kalsedonisme (Baharu) Doketisme Dioenergisme Monoenergisme Diotelitisme Monotelitisme Diofisitisme Monofisitisme Miafisitisme Henotikon Homoousionisme Homoiousianisme Homoianisme Nestorianisme Teopaskisme Mengikut mazhab Extra calvinisticum Kristologi Lutheran
l b s

Kesatuan atau persatuan hipostatik (daripada bahasa Yunani: ὑπόστασιςcode: grc is deprecated hipostasis, "diri, persona, peribadi") ialah istilah teologi Kristian yang digunakan dalam Kristologi bagi kesatuan sifat manusia dan ilahi Yesus Kristus dalam satu hipostasis, atau persona.^[1]

Dalam bahasa mudah, konsep kesatuan hipostatik menyatakan bahawa Yesus Kristus ialah Tuhan sepenuhnya dan manusia sepenuhnya. Dia tuhan seluruhnya dan manusia seluruhnya secara serentak, mempunyai dua sifat dalam satu.

Pengakuan Iman Athanasia bersaksi ke atas doktrin ini dan menegaskan kepentingannya dengan mengucap, "Dia ialah Tuhan daripada zat Bapa, diperanakkan sebelum masa; dan Dia ialah manusia daripada zat ibunya, dilahirkan pada waktunya; Tuhan sepenuhnya, manusia sepenuhnya, dengan jiwa rasional dan daging manusia; setara dengan Bapa dalam ketuhanan, lebih rendah daripada Bapa dalam kemanusiaan. Walaupun dia Tuhan dan manusia, Kristus tetap bukan dua tetapi satu. Dia satu bukan kerana ketuhanannya menjadi daging tetapi kerana Tuhan menjadi manusia. Dia adalah satu, bukan kerana zatnya bercampur tetapi kerana kesatuan peribadinya. Kerana sebagaimana satu manusia ialah kedua-dua jiwa rasional dan daging, begitu jugalah Kristus adalah kedua-dua Tuhan dan manusia."

Istilah Yunani hipostasis (ὑπόστασις) mula digunakan sebagai istilah teknikal sebelum perdebatan Kristologi pada akhir abad ke-4 dan ke-5. Pada zaman pra-Kristian, falsafah Yunani (terutamanya Stoikisme) menggunakan perkataan ini.^[4][5] Hipostasis kemudian digunakan dalam Perjanjian Baru dan digunakan sebagai istilah teknikal kemudian.^[6] Walaupun ia boleh diterjemahkan secara harfiah sebagai "intipati", ini menimbulkan pelbagai kekeliruan^[7] jadi sesetengah Alkitab seperti New American Standard Bible menterjemahkannya sebagai "subsistence" (subsistensi). Hipostasis merujuk kepada individu-individu dalam Tritunggal, bahawa ketiga-tiga entiti merupakan persona yang berbeza dan tersendiri dan wujud secara konkrit, bukan abstrak seperti ideal-ideal Plato.

Dalam Fragmen Falsafah oleh Kierkegaard, sifat duaan Kristus dilihat sebagai satu paradoks, "paradoks terbesar", kerana Tuhan, kewujudan yang Maha Baik, Maha Bijaksana, Maha Kuasa, menjadi manusia seperti yang ditakrifkan dalam fahaman Kristian: dibebani dosa, terbatas dalam kebaikan, pengetahuan dan pemahaman.^[8] Kierdegaard percaya paradoks ini hanya boleh diselesaikan dengan mengabaikan logik dan percayanya semata-mata.

Kerana kesatuan ini dipercayai tidak dapat dijangkau fahaman manusia, kesatuan hipostatik juga dipanggil "kesatuan mistik".

Apollinaris dari Laodicea ialah orang pertama yang menggunakan istilah hipostasis untuk cuba memahami Penjelmaan.^[9] Apollinaris percaya Yesus mempunyai sifat tuhan dan manusia yang bersatu, membentuk satu identiti tunggal—satu hipostasis.

Pada abad ke-5, satu pertikaian timbul antara Cyril dari Iskandariah dan Nestorius. Nestorius percaya perkataan teotokos tidak boleh digunakan untuk Maria, bonda Yesus. Nestorius berhujah Yesus mempunyai dua intipati atau hipostasis yang berbeza: tuhan dan manusia. Beliau menegaskan bahawa tuhan tidak boleh dilahirkan daripada manusia kerana tuhan bersifat tidak dilahirkan. Majlis Efesus pada tahun 431, diketuai oleh Cyril dan Uskup Memnon dari Efesus, melabelkan Nestorius seorang penyokong adopsionisme (bahawa Yesus menjadi tuhan dan Anak Tuhan pada nama, bukan betul-betul) dan mengecapkan beliau sesat. Dalam surat kepada Nestorius, Cyril menggunakan kata adjektif "hipostatik" (Greek, καθ᾽ ὑπόστασιν kath' hypóstasin) untuk menjelaskan bahawa Yesus bersifat tuhan dan manusia dalam satu: “Kita mesti perhatikan semua perkataan dan ajaran ini, dan ingat apakah maksud 'menjadi manusia' .... Kami berpendapat ... bahawa Firman itu, dengan menyatukan dirinya secara hipostatik kepada manusia yang dihidupkan oleh jiwa rasional, menjadi insan dalam cara yang tidak dapat dijelaskan atau difahami.” Cyril juga menekankan “μία φύσις τοῦ θεοῦ λόγου σεσαρκωμένη, yang bermaksud "fisis ["sifat"] satu Firman Tuhan yang menjadi manusia" (atau "fisis satu Tuhan Firman yang menjadi manusia")”^[10]

Ahli teologi Antiokhia yang terkemuka bernama Theodore dari Mopsuestia menentang ajaran sesat monofisit Apollinarisme. Beliau percaya bahawa dalam Kristus terdapat dua sifat (diofisit), manusia dan ilahi, dan dua hipostasis yang berasingan (dalam sensa "subjek", "zat" tetapi bukan "peribadi") yang wujud bersama.^[11] Walau bagaimanapun, pada zaman Theodore perkataan hipostasis boleh digunakan secara bersilih ganti dengan ousia (yang jelas bermaksud "zat" dan bukannya "peribadi") seperti yang digunakan oleh dua orang ahli teologi, Tatian dan Origen. Idea tentang bagaimana Theodore memahami peranan Kristus dalam agama Kristian, berdasarkan teks Yunani dan Latin, telah dipersoalkan selepas Ucapan-ucapan Mengenai Katekismus beliau dalam bahasa Suryani ditemui.

Pada tahun 451, Majlis Ekumenikal Kalsedon menggubal Definisi Kalsedon. Ia bersetuju dengan Theodore bahawa terdapat dua sifat dalam Yesus. Namun begitu, Majlis Kalsedon juga berkeras agar perkataan hipostasis digunakan seperti yang ditakrifkan dalam fahaman Tritunggal: untuk menandakan persona (prosopon), bukan sifat sahaja seperti Apollinaris.

Selepas menolak Definisi Kalcedon, Gereja Ortodoks Oriental digelarkan sebagai golongan Miafisitisme kerana mereka mengikut definisi Cyril bahawa Tuhan Anak mempunyai hanya satu sifat. Mazhab Kalsedon bersaksi bahawa Yesus mempunyai "dua sifat" (bersandarkan Kolose 2:9) tetapi Ortodoks Oriental percaya ia turun daripada dan menyerupai fahaman Nestorianisme tentang Kristus.^[12] Mazhab Kalsedon pula percaya Ortodoks Oriental mengikut Monofisitisme Eutyches. Walau bagaimanapun, Ortodoks Oriental bertegas mereka tidak pernah mempercayai doktrin Eutyches dan menegaskan apa yang mereka percaya tentang sifat manusia Kristus adalah sama dengan kita. Mereka lebih suka dipanggil mazhab Miafisit, seperti dalam frasa Kristologi Cyril yang mengatakan, "μία φύσις τοῦ θεοῦ λόγου σεσαρκωμένηcode: grc is deprecated " (mía phýsis toû theoû logou sesarkōménē, Tuhan yang Menjelma Menjadi Manusia bersifat satu). Miafisik bermaksud bahawa Kristus mempunyai satu sifat yang bersatu dan bukannya satu sifat yang tunggal (monofisit). Kepercayaan ini mengatakan bahawa walaupun Yesus Kristus mempunyai dua sifat, kedua-dua sifat sentiasa bekerjasama sebagai satu ketika Yesus masih hidup di Bumi.

Pada tahun 1989 dan 1990, para pemimpin dari gereja Ortodoks Timur dan Ortodoks Oriental menandatangani satu perisytiharan^[13] supaya dapat bersatu semula (untuk lebih lanjut, lihat Miafisitisme). Dalam cara yang sama, pemimpin-pemimpin Gereja Assyria Timur, yang memuliakan Nestorius dan Theodore, menandatangani perjanjian bersama dengan pemimpin Gereja Roman Katolik pada tahun 1994 mengakui bahawa perselisihan mereka kebanyakannya mengenai istilah yang mereka gunakan, bukan maksud sebenarnya.