Pergi ke kandungan

Frasa (muzik)

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Gambar rajah tempoh yang terdiri daripada dua frasa.[1]

Dalam teori muzik, frasa ialah unit meter muzik yang mempunyai suatu unsur muzik yang lengkap, dibina daripada figura, motif, dan sel, dan bergabung untuk membentuk melodi, tempoh dan bahagian yang lebih besar.

Istilah seperti ayat telah diterima pakai ke dalam perbendaharaan kata muzik daripada sintaksis linguistik. Walaupun analogi antara frasa muzik dan linguistik sering dibuat, istilah ini "adalah salah satu yang paling samar dalam muzik....tidak ada konsistensi dalam menggunakan istilah ini dan mungkin tiada...hanya dengan melodi dengan jenis yang sangat ringkas, terutamanya tarian tertentu, bolehkah istilah-istilah itu digunakan dengan sedikit konsisten."[2]

Tempoh atau bentuk

[sunting | sunting sumber]

Dalam amalan biasa, frasa selalunya empat bar atau ukuran panjang yang memuncak dalam irama yang lebih atau kurang pasti. Frasa akan berakhir dengan irama yang lebih lemah atau lebih kuat, bergantung pada sama ada ia frasa anteseden atau frasa berbangkit, separuh pertama atau kedua tempoh.

Oleh itu, dalam pandangan teori Gestalt, istilah "frasa" agak menyelubungi mana-mana ungkapan muzik yang dianggap sebagai gestalt yang konsisten berasingan daripada yang lain, tanpa mengira sedikit atau banyak rentak; yakni perilaku muzik yang berbeza seperti nada, kord atau bunyi yang ada.

Frasa kumpulan bagi tiga buah frasa empar bar dalam Sonata Piano Mozart, dalam F, K. 332, pergerakan pertama.[3]

Sebuah kumpulan frasa pula ialah "kumpulan tiga atau lebih frasa yang digabungkan, tanpa perasaan hentian".[4]

Satu "ahli frasa" pula ialah salah satu bahagian dalam frasa yang dipisahkan kepada dua dengan jeda atau nilai not yang panjang, dengan bahagian kedua boleh mengulangi, menuruti atau berkontras dengan yang pertama.[5] Segmen frasa "ialah bahagian yang berbeza daripada frasa, tetapi ia bukan frasa juga, kerana ia tidak ditamatkan oleh irama atau kerana ia kelihatan terlalu pendek untuk menjadi bebas secara relatif."[6]

Bibliografi

  • Benward, Bruce; Saker, Marilyn (2003). Music: In Theory and Practice. I (ed. 7th). McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-294262-0.
  • Kostka, Stefan; Payne, Dorothy (1995). Tonal Harmony (ed. 3rd). McGraw-Hill. ISBN 0073000566.
  • Stein, Deborah (2005). Engaging Music: Essays in Music Analysis. New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-517010-5.
  • White, John D. (1976). The Analysis of Music. ISBN 0-13-033233-X.