Galego

• Etimoloxía: do latín inhaerens, -entis, participio de presente activo de inhaerēre, 'estar unido'.

• Pronuncia: /in.e.ˈɾen.te/ (AFI)

inherente (sg: inherente; pl: inherentes)

1. Que está unido de maneira inseparábel a algo ou a alguén.
   • Exemplo: Teño que asumir as responsabilidades inherentes ao meu cargo
     
     .
2. (Gramática) Pertencente a unha unidade gramatical con independencia das relacións que esta poida establecer na oración.
   • Exemplo: O xénero feminino é inherente no nome "parede"
     
     .

• Castelán: inherente ^(es)
• Italiano: inerente ^(it)
• Portugués: inerente ^(pt)

Castelán

• Etimoloxía: do latín inhaerente.

inherente

1. Inherente.