Saltar ao contido

Proverbios galegos

En Galicitas, o Wikiquote en galego.
  • A cabra co vicio mete os cornos no cu.
  • Á forza de cortar (collóns) apréndese a capar.
  • Andar con pés de la
  • Aproveitar o farelo e tirar a fariña
  • A quen Deus non dá fillos, o demo cobre de sobriños
  • Ata o corenta de maio non te quíte-lo saio
  • A muller e a sardiña: pequeniña
  • A Cabra de farta dá cos cornos no cu
  • A vaca marela, do corno virado, pícalle a mosca debaixo do rabo.
  • Amigos moi amiguiños, pero a vaca polo que vale.
  • A pescada trae cola.
  • Avogado, sogra e doutor, canto máis lonxe mellor.
  • As cabras tiran sempre para o monte.
  • Cabalo grande, ande ou non ande.
  • Cando chove e quenta o sol, anda o demo por Ferrol.
  • Cando hai fame non hai pan duro.
  • Cando o frade dá a ovella, colle a corda e vai por ela.
  • Can que moito lambe saca o sangue.
  • Comer e cozar todo é comezar.
  • Colle fama e déitate a durmir.
  • Cóllese antes a un mentireiro cá un coxo.
  • Cura, garda civil e doutor canto máis lonxe mellor, cando veñen pola casa non é por cousa boa.
  • As campás cando tocan, non tocan para os que morren, tocan para os vivos, para que de morrer se acorden.
  • Deus dá codias a quen non ten dentes.
  • De balde andan os cans e levan pedradas. Denantes mortos que escravos.
  • De tal pano, tal saia.
  • Dous homes que coñecín, so Adán tivo xuizo, casou con muller sen nai e viviu no paraíso.
  • En abril sae o cuco do cubil.
  • En maio aínda a vella queima o tallo.
  • Entre pau e pau descansa o lombo.
  • Estar na horta e non ver as verzas.
  • En abril augas mil.
  • Febreiriño rabo torto, cos teus días vinteoito, se tiveras máis catro, non quedaba can nin gato nin raposo no burato.
  • Home pequeno, fol de veleno.
  • Marzo marzal, á mañá cariña de rosa, á noite cara de can.
  • Meu dito, meu feito.
  • Morra o gato, morra farto.
  • Marzo marzolo, turbón e raiolo.
  • Na casa do ferreiro, coitelo de pau.
  • No San Xoán a sardiña molla o pan.
  • Non se collen as troitas coas pernas enxoitas.
  • Nunca choveu que non escampara.
  • Nunca foi mal ano por moito millo.
  • Onde hai fume houbo lume.
  • Ovella que berra, bocado que perde.
  • O falar non ten cancelas.
  • O vrao pasou e mallou quen mallou.
  • O que ardeu, queimouse. Os nenos falan,cando mexan as galiñas
  • O que a pelos se mirou, nunca boa cona probou.
  • O que mexa, e non bota un peido, é como a gaita sen tamborileiro.
  • O que non aforra un misto, non aforra un cristo.
  • O que escarabello manda merda lle acarrexa.
  • O que pola noite asubía, polo demo pía.
  • O home promete, promete e promete ata que a mete.
  • Pan de Astorga, moito no papo pouco na andorga.
  • Pór o carro diante dos bois.
  • Polo San Martiño peóns ao camiño.
  • Para onde vas boi, que non ares.
  • Pasou o día, pasou o romaría.
  • Para onde vas tolo, para onde van todos.
  • Quen fai un cesto, fai un cento.
  • Quen moito enfeixa, pouco ata.
  • Quen non chora non mama.
  • Quen non quere caldo, dúas cuncas.
  • Quen nunca igrexa veu, á porta dun forno fai a reverencia.
  • Quen nunca tivo un porco e agora ten un porquiño, anda sempre detrás del, chamándolle "quiño, quiño".
  • Quen ten rabo de palla sempre pensa que llo queiman.
  • Quentarse e non foder, é bota-la carralla a perder.
  • Quen dá pan a can alleo, queda sen pan e sen can.
  • Quen a fóra a vai buscar, ou tacha ten ou a vai levar.
  • Sabe máis o demo por vello que por demo.
  • San Martiño trompos ó camiño, San Román trompos na man e San Amaro trompos ó faiado.
  • Sempre corre o ouro para o tesouro.
  • Se non fose polo rabo, empeñaba a burra.
  • Se unha muller che di que te tires pola ventá, o que tes que facer é procurar a que estea máis baixa.
  • Son os collóns do crego de San Servando, que sós levan catro bois, tirando.
  • Se a un galego lle dan auga a beber ou o foderon ou o queren foder.
  • Sogra, nora e xenro, son a entrada no inferno.
  • Unha sebe, 3 anos; un can, 3 sebes; un cabalo 3 cans, un home 3 cabalos.
  • Vai a vella morrendo e vai aprendendo.
  • Viste-me amodo que teño présa.
  • Xente de Marín, tropa do carallo.
  • Xente nova e leña verde, todo é fume.

Ligazóns externas

[editar]
  • Cadernos de Fraseoloxía Galega: numerosas monografías sobre refráns e fraseoloxía, de diversa autoría, publicadas polo Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Todas listas para a súa descarga ou consulta en "pdf".